این پژوهش با هدف بررسی عوامل اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و جمعیتی مرتبط با معلولیت در ایران انجام شده است. روش پژوهش به صورت کمی و تحلیل داده های ثانویه با استفاده از مدل سازی چند سطحی می باشد. داده های پژوهش شامل داده های 2 درصد فرد، خانوار و جداول منتخب سرشماری نفوس و مسکن 1385 و سالنامه آماری استان ها می باشد. نتایج پژوهش نشان دهنده نرخ 7/1 درصدی شیوع معلولیت در ایران دارد. در سطح فرد سن، جنس و محل سکونت دارای رابطه معنادار با معلولیت می باشند. در سطح خانوار پایگاه اجتماعی خانواده، بعد خانوار و نسبت باسوادی و در سطح شهرستان شاخص مسکن شهرستان دارای رابطه معناداری با معلولیت بوده است. در تحلیل چند سطحی متغیرهای سن و جنسیت مرد و سکونت در روستا در سطح 01/0 معنادار بوده است؛ سپس شهرستان و استان به صورت متناوب به مدل اضافه شدند. با وارد کردن شهرستان و استان به مدل نتایج تحلیل تغییر ملموسی نداشته و نتایج نمایانگر آن است که شهرستان و استان عامل مهمی در تبیین تفاوت مدل فردی نیست.