یکی از حقوق پذیرفته شده در فقه و حقوق مدنی ایران حق فسخ در نتیجه ی یکی از خیارات است. مسئله ی مهمی که در مورد حق دارنده ی خیار مطرح می شود این است که گهگاه طرف مقابل یعنی من علیه الخیار در زمان خیار اقدام به تصرفات حقوقی می کند که با حق دارنده ی خیار منافات دارد، وضعیت این تصرفات به لحاظ فقهی و حقوقی مورد بحث است. در راستای مسئله ی فوق بررسی چند مطلب اساسی ضروری می نماید که عبارتند از: متعلق حق خیار، حکم وضعی تصرفات من علیه الخیار، قابلیت انفساخ تصرفات من علیه الخیار به وسیله ی اعمال حق فسخ و وضعیت اجبار من علیه الخیار نسبت به معاملات جائز. این تحقیق با تحلیل و بررسی منابع فقهی و حقوقی در سه فصل سامان یافت: کلیات، دیدگاههای راجع به تصرفات حقوقی منافی با حق خیار و سرانجام سایر تصرفات من علیه الخیار و مسئولیت وی. از جمله نتایجی که در این تحقیق حاصل شد عبارتند از: تأیید نظرات راجع به عدم نفوذ تصرفات من علیه الخیار در دو صورت سوءنیت و اشتراط عدم آن، عدم قابلیت انفساخ تصرفات به وسیله ی فسخ، و عدم جواز اجبار من علیه الخیار به فسخ معاملات جائز. این تحقیق با روش تحلیلی- توصیفی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای صورت گرفته است.