با پیروزی عباسیان و برچیده شدن بساط بنی امیه ، علویان که از پیش برای بدست گرفتن زمام امور حکومتی در تدارک بودند از صحنه سیاست کنار گذاشته شدند آنان همواره مهم ترین رقیب سیاسی عباسیان محسوب می شدند و به حقوقی که خود را مستحق کسب آن می دانستند چشم داشتند . به همین دلیل در طول خلافت عباسی با فعالیت های سیاسی، نظامی و فکری و فرهنگی مشکلات بسیاری برای آنان فراهم کردند. ویژگی های نسبی علویان و پیوستگی شان با خاندان پیامبر (ص)، موقعیت اجتماعی بالایی برای آنها در جامعه اسلامی فراهم نمود. گر چه تلاش های آنان از سوی عباسیان به سخت ترین نحو سرکوب می شد اما سبب تقلیل منزلت اجتماعی آنان در قرن چهارم نشد. با روی کار آمدن آل بویه که در دولت علویان طبرستان رشد و نمو یافته بودند و رویکرد مثبتی نسبت به علویان داشتند وضعیت کلی علویان بهبود یافت و از جایگاه اجتماعی و سیاسی برخوردار شدند. پژوهش حاضر برآن است تا وضعیت سیاسی – اجتماعی علویان دردوره ی آل بویه را مورد بررسی و مطالعه قرار دهد.