باتوجه به افزایش روز افزون تردد وسایل نقلیه، معیار ایمنی و کنترل حجم ترافیکی از سوی مجامع علمی و تحقیقاتی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از اینرو برای کاهش تصادفات، خطاهای رانندگی و همچنین بهبود جریان ترافیکی فن آوری وسایل نقلیه رو به هوشمند شدن پیش می رود. برای رسیدن به این اهداف دو رویکرد کلی در نظر گرفته شده است. در رویکرد طولانی مدت در نظر است تا وسایل نقلیه خودوند شوند و کنترل کننده انسانی از میان برداشته شود. اما به دلیل محیا نبودن زیرساختارهای لازم و نبود فن آوری های مورد نیاز، از رویکرد کوتاه مدت مورد استفاده قرار می گیرد. در رویکرد کوتاه مدت؛ با استفاده از شبیه سازی رفتارهای ترافیکی سعی در شناخت و بهبود آنها می شود. همچنین با استفاده از تئوری های کنترلی سعی در طراحی سیستم های کنترل-کننده برای کمک به راننده در وسایل نقلیه می شود. نتیجه استفاده از این رویکرد، کاهش خطاهای انسانی در رانندگی، افزایش ایمنی و بهبود جریان ترافیکی می باشد. در این پژوهش برای کنترل کردن حرکت طولی خودرو، ابتدا به مدل سازی فرآیند تعقیب خودرو بر مبنای مدل فضای حالت پرداخته می شود. سپس با استفاده از تئوری کنترل پیش بین مدل اقدام به طراحی کنترل کننده پیش بین برای مدل ارائه شده می شود. این سیستم کنترلی علاوه بر حفظ فاصله ایمن سعی در فرآهم کردن لذت رانندگی را نیز دارد. در قسمت بعدی با استفاده از مدل-سازی بر مبنای مدل armax سعی در رفع کمبودهای مدل قبلی شده است. سپس اقدام به طراحی کنترل کننده پیش بین برای مدل ارائه شده می شود. مقایسه نتایج شبیه سازی سیستم کنترلی طراحی شده با مقادیر واقعی دقت و عملکرد خوب سیستم کنترلی را نشان می دهد که رسیدن به اهداف مورد نظر یعنی حفظ فاصله ایمن، کاهش خطا و بهبود جریان ترافیکی را نشان می دهد.

یکی از پارامترهای مهم جهت مدیریت منابع آب در بخش کشاورزی، تبخیر- تعرق (et) می باشد. تبخیر- تعرق یکی از مهمترین راههای مصرف آب در یک حوضه آبخیز است که پایش و بررسی تغییرات آن در دوره های زمانی معین می تواند ضمن نشان دادن میزان آب مصرفی در هر کاربری اراضی، در مدیریت آب در مقیاس حوضه و تعیین میزان آب مورد نیاز جهت تخصیص به هر کاربری مورد استفاده واقع شود. معمولا این پارامتر بدلیل مشکلات موجود در اندازه گیری مستقیم، به طور غیر مستقیم و بر اساس داده های هواشناسی در ایستگاههای هواشناسی برآورد می گردد. با توجه به تغیرات مکانی پارامترهای هواشناسی و نتیجتا تبخیر- تعرق، استفاده از روشهای مبنی بر سنجش از دورکه این تغییرات را در نظر می گیرند و مقادیر تبخیر- تعرق را در تمامی نقاط منطقه مورد مطالعه در اختیار ما قرار میدهند، مطلوب تر است. الگوریتم توازن انرژی سطح زمین(sebal)، یکی از روشهایی است که در برآورد تبخیر- تعرق با استفاده از تصاویر ماهواره ای در برخی از مناطق دنیا مورد استفاده قرار گرفته است. هدف این مطالعه، ارزیابی دقت تبخیر - تعرق روزانه حاصل از الگوریتم سبال در مقایسه با اندازه گیری لایسیمتری در دشت نظام آباد هشتگرد، واقع در استان البرز میباشد. برای این منظور از تصاویر ماهواره landsat 7 درمهر ماه سال 1391 استفاده شد. خطای تبخیر- تعرق محاسبه شده برای دشت مذکور با استفاده از الگوریتم سبال در مقایسه با مقادیر اندازه گیری شده با استفاده از لایسیمتر در حد قابل قبول 21 درصد تعیین گردید. همچنین در این پژوهش، نتایج حاصل از الگوریتم سبال با نتایج حاصل از چند روش تجربی اندازه گیری تبخیر- تعرق، در منطقه ایستگاه هواشناسی مقایسه گردید که نتیجه معادله ی تجربی هارگریوز، بیشترین مطابقت را با نتیجه الگوریتم سبال داشت.