بدون شک ایجاد محیطی امن و به دور از جرم یکی از معیارهای رضایت مندی افراد بهخصوص زنان به عنوان بخشی از اقشار آسیب پذیر جامعه، از فضاهای محلی محسوب می گردد. رابطه علت و معلولی میان وقوع جرم و ناامنی در فضاهای محلی و طراحی محیطی نامناسب آنها، مورد توجه خاص این پژوهش است. هدف : لذا در این پژوهش که بر پایه رویکرد cpted، که از جمله رویکردهایی است و بر کاهش جرائم توسط طراحی محیطی تأکید دارد، اولویت شاخص های رویکرد مطرح شده در احساس امنیت ذهنی زنان در مقایسه با مردان، مدنظر است. روش: روش پژوهش حاضر از نوع پیمایشی و همبستگی طرح مدل یابی روابط ساختاری می باشد. جامعه آماری در این پژوهش، ساکنان بخش میانی محله صابونپزخانه واقع در منطقه 12 شهر تهران می باشند. نمونه ها به شیوه تصادفی خوشه ای انتخاب شدند تا 31 سوال پرسشنامه مربوط به دیدگاه ساکنان، درخصوص میزان تأثیر هر یک از شاخص ها در امنیت محله را پاسخ دهند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss-20 استفاده گردیده است. بررسی روایی ابزار مورد پژوهش به روش صوری و سازه، نشان داد که ابزار دارای روایی مناسبی است. همچنین میزان پایایی این ابزار با استفاده از روش آلفای کرونباخ، 847/0=? بدست آمده است. یافته ها: نشان دادند که در میان زنان و مردان، تفاوت قابل ملاحظه ای در میزان تأثیر و اولویت بندی شاخص ها وجود دارد. زنان نقش هر 5 شاخص مطرح شده در رویکرد cpted را تأیید کرده و به ترتیب نظارت، مدیریت و نگهداری، کنترل دسترسی، قلمروگرائی و حمایت از فعالیت را اولویت بندی نمودند. درحالی که در میان مردان به ترتیب دو شاخص نظارت و کنترل دسترسی مطرح گردید. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان داد که هر 5 شاخص مطرح شده در افزایش احساس امنیت ذهنی در زنان تأثیر داشته و شاخص نظارت نیز، در اولویت هر دو گروه قرار دارد. همچنین در انتها نتایج پژوهش، در قالب راهبردها، سیاستها و چارچوب طراحی شهری، در محدوده تعیین شده ارائه گردید.