هدف از این کار سنتز کاتالیزور کروم ساپورت شده روی سیلیکای آئروژل و استفاده از آن در پلیمریزاسیون فاز دوغابی اتیلن می باشد. سال های زیادی است که کاتالیزورهای اکسید کروم بر پایه سیلیکا برای تولید پلی اتیلن استفاده می شوند و بیش از 40 درصد از پلی اتیلن با دانسیته بالا در جهان توسط این کاتالیزورها تولید می شود. به همین علت ضروری است که برای تهیه این کاتالیزورها از یک نگهدارنده مقرون به صرفه و اقتصادی استفاده شود. از این رو سیلیکای آئروژل به عنوان نگهدارنده انتخاب شد که برای تهیه آن از پیش ماده ارزان قیمت سدیم سیلیکات استفاده شد. سیلیکای آئروژل ماده ای با تخلخل بسیار بالا است که از شبکه ای از ذرات، در مقیاس نانو که با یکدیگر پیوند عرضی ایجاد کرده اند، تشکیل شده است. عموماً دانسیته توده کم، مساحت سطح بالا و حجم حفرات قابل توجه، از مشخصات این ماده به شمار می آید. از آنجایی که مراکز فعال کاتالیزوری، روی سطح و درون حفرات موجود در بافت سیلیکاژل تشکیل می شود، می توان گفت که بسیاری از خواص و مشخصات محصول نهایی از جمله جرم مولکولی، توزیع جرم مولکولی، طول زنجیرها، شاخص ذوب و مورفولوژی پلیمر، ارتباط مستقیم با نگهدارنده سیلیکایی دارد. در کاتالیزور های کروم بر پایه سیلیکا، cr(iii) به صورت گونه های سطحی با کئوردیناسیون شبه هشت وجهی موجود می باشد. بعد از کلسیناسیون، cr(iii) تقریباً به صورت کامل اکسید می شود و به حالت های مختلفی شامل دی کرومات، کرومات، مقدار کمی خوشه های 3o2cr آمورف و یون های 5+cr منشور مربعی به سطح آویزان شده اند. این مواد در پلیمریزاسیون فاز دوغابی اتیلن در دمای c° 90 فعال هستند. فعالیت پلیمریزاسیون وابسته به درصد بارگذاری کروم، دمای کلسیناسیون و خصوصیات نگهدارنده شامل مساحت سطح، حجم حفرات، اندازه حفرات و ضخامت دیواره می باشد.

بافت چربی که نقش آن به ذخیره چربی نسبت داده میشد،امنتین-1 پروتئینی است که به تازگی کشف شده و در بافت چربی احشایی بیان و ترشح می شودکه حساسیت انسولینی را افزایش می دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی و غذای پرچرب بر بیان ژن امنتین-1 در بافت چرب احشایی موش های صحرایی نر است.