هرساله، در پایان فصل صید ماهیان خاویاری، کارشناسان مدیریت امور ماهیان خاویاری استان گلستان تورهای گوشگیر ویژه تاسماهیان را از نظر قابلیت صید در فصل آینده، براساس ویژگیهای ظاهری نظیر رنگ تور و استحکام آن، به ترتیب، به تورهایی با مشخصه های کیفی 75%، 50%، 25% و تورهای از رده خارج شده، طبقه بندی می کنند. در این تحقیق، صحت طبقه بندی فوق از نظر استحکام نخ ها با استفاده از روش های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه نخهایی از تورهای نو، 75%، 50%، 25% و از رده خارج تهیه و مورد آزمایش قرار گرفت. میانگین استحکام در مقابل پارگی و انحراف استاندارد به ترتیب (8/84±318/5)، (30/83±330/67)، (6/7±295/66)، (13/3±296/23) و (31/3±287/46) نیوتون بود. هرچند مقایسه کلی نتایج حاصل از آزمایش با آنالیز واریانس یکطرفه، اختلاف معنیداری را نشان داد (0/001>p)، اما مقایسه دو به دو میانگین ها با آزمون توکی، نشان داد که بین تورهای اسقاط، 25% و 50% اختلاف معنی دار وجود ندارد (0/05<p)؛ همچنین بین 25%، 50% و نو نیز اختلاف معنی دار مشاهده نگردید (0/05<p)؛ ضمناً بین تورهای نو و 75% نیز به همین ترتیب بود (0/05<p). در آزمایش دیگر، میزان تاب در متر نمونه نخ های هر پنج مشخصه کیفی محاسبه گردید. براساس نتایج حاصل، پایین بودن استحکام در مقابل پارگی نمونه نخ های تور نو نسبت به تور 75%، به علت کمتر بودن معنی دار میزان تاب تور نو بوده است (0/05>p). بنابراین با توجه به نتایج، در این تحقیق صحت روش طبقه بندی تورهای گوشگیر ویژه صید تاسماهیان از نظر استحکام در مقابل پارگی نخ ها تأیید نشد.