یکی از مباحث مهم در تعلیمات اجتماعی اسلام, مسئل? حفظ نظام اجتماعی و سیاسی بر اساس آموزه های اسلامی است و مهم ترین مقصد شارع از ارائ? این نظام جلوگیری از هرج و مرج و اختلال در امور مردم است. هم چنین از واجبات مهم دین اسلام و یکی از مسائل ضروری فقه؛ لزوم حفظ نظام اسلامی و جلوگیری از اختلال نظام زندگی مسلمین است. فقها این اصل را به عنوان یک حکم عقلی و ضروری؛ تلقی نموده اند و شواهدی بر این مطلب نیز ارائه کرده اند. بنابر این حفظ نظام قطعاً واجب می باشد و به وسیل? ادل? اربعه می توان آن را اثبات کرد؛ بلکه علت تشریع بسیاری از احکام و مخصوصاً حدود و تعزیرات همین حکم می باشد و بالاتر این که جمیع اغراض شارع, در تأسیس نظام اجتماعی و سیاسی متوقف بر آن است و دستورات و تعالیم کلی اسلام, یعنی خطوط کلی اسلام, که مهم ترین بخش دین می باشد اجتماعی است. ضرورت بقاء نظام یا همان وجوب حفظ نظام تا اندازه ای اهمیت دارد که فقیهان آن را به عنوان یک قاعد? فقهی عنوان کرده اند. این قاعده کاربرد های فراوانی در فقه اقتصادی, سیاسی و ... و هم چنین آثار قابل ذکر, در حوز? تشریع احکام و نظام اجتماعی و سیاسی مسلمین می باشد. هم چنین ایشان برای شناسایی و تأیید این قاعده به آیات و روایات متعدد تمسک کرده؛ با دلیل عقل , قیاس اولویت, اجماع و بنای عقلا توانسته اند استناد نمایند. در این پژوهش ضمن تبیین ادل? مذکور موارد کاربرد و آثار حفظ نظام در فقه ارائه شده است. کلید واژه: نظام اسلامی, حفظ نظام, اختلال نظام, نظام اجتماعی.