منطقه مطالعاتی با وسعتی حدود 8 کیلومتر مربع در 64 کیلومتری شمال یا شمال شرق مشکین شهر و در استان اردبیل واقع است. منطقه آذربایجان، طبق جدیدترین تقسیم بندی ساختاری ایران (آقانباتی، 1383) جزء پهنه میانی محسوب می شود. واحدهای اصلی منطقه شامل سنگهای سرپانتینیت، لیستونیت، رودنگبت، گرانیت، آندزیت، ماسه سنگ، توف و آهک است. آهک های منطقه شامل آهک پلاژیک، آهک ماسه ای و آهک کریستالیزه می باشد. آهک های پلازیک حاوی آثاری از فرآمینی فرهای کرتاسه فوقانی (کلوبوترانکانا و هتروهلیکس) می باشند که نشانگر تشکیل آنها در محیط عمیق و کم انرژی است. این آهک های ارتباطی به سکانس افیلولیتی نداشته و در اثر عملکرد گسل در مجاورت مجموعه افیولیتی قرار گرفته اند. مجموعه افیولیتی به دلیل قرارگیری واحدهای آهکی کرتاسه بر روی آنها، سن قبل از کرتاسه دارد. افیولیت الله یارلو به صورت ملانژ بوده و در اثر دگرسانی محلول های هیدرونرمال غنی از co2 و sio2 سرپانتینیت و لیستونیت تشکیل شده است. بررسی تغییرات جرمی عناصر اصلی و فرعی با استفاده از عنصر zr به عنوان عنصر بی تحرک گویای تهی شدگی sio2، fe2o3 و mgo و غنی شدگی cao و loi در طی دگرسانی لیستونیتی می باشد. تغییرات عناصر فرعی شامل کاهش چشمگیر ni و cr است. طبق مطالعات مینرالوگرافی، آثاری از کانی سای کرومیت و پلاتین در منطقه مورد مطالعه مشاهده نشده است. کانی سازی هیپوژن (اولیه) شامل مگنتیت، کالکوپیریت و پیریت و کانی سازی سوپرژن (ثانویه) شامل هماتیت و گوتیت می باشد. کانی های فلزی در سرپانتینیت ها، کوارتز مونزونیت ها و شیست ها دیده می شود با توجه به اینکه بخش اعظم منطقه مورد مطالعه از سرپانتینیت و لیستونیت تشکیل شده است. احتمال کانی سازی تالک، منیزیت، آزبست، طلا، جیوه، آرسنیک، آنتیموان در منطقه وجود داشت. ولی طبق مطالعات صحرایی، پتروگرافی، مینرالوگرافی و آنالیزهای شیمیایی انجام شده، منطقه مورد مطالعه فاقد کانی سازی بوده و فقط رگه هایی از منیزیت در بعضی مناطق در مجاور سرپانتینیت ها دیده می شود.