یکی از نیازهای اولیه انسانی که با توسعه اقتصادی و اجتماعی دامنه گسترده تری پیدا کرده و امروزه خود یکی از مظاهر تمدن به شمار می آید، مسئله حمل و نقل است. بخش حمل و نقل از بخش های زیربنایی هر جامعه است که علاوه بر تحت تاثیر قرار دادن فرایند توسعه، خود نیز در جریان توسعه دچار تحول می شود. از این رو، در مطالعه حاضر به بررسی چگونگی اثرگذاری توسعه زیرساخت های حمل و نقل بر رشد اقتصادی استان های منتخب ایران با استفاده از روش داده های تابلویی، بر اساس داده های سالانه ی دوره زمانی 1379-1388 شمسی، با هدف مقایسه ی استان ها در یک دوره زمانی مشترک پرداخته شده است. در گام اول وجود اثرات خاص فردی مورد آزمون قرار گرفت و نتایج آزمون های fو lm حاکی از پانل بودن مدل ها بود. در گام دوم ثابت بودن این اثرات خاص فردی در مقابل تصادفی بودن آن ها آزمون شد و نتیجه گرفته شد که مدل ها دارای اثرات ثابت فردی می باشند. سپس در گام سوم مدل با اثرات ثابت فردی برآورد شد و نتایج آن تشریح گردید. نتایج تحقیق نشان می دهند که ارتباط بین زیرساخت های حمل و نقل و رشد اقتصادی معنی دار است. نکته قابل توجه و البته نه دور از واقع در نتایج به دست آمده این است که این ارتباط درگروه استان های مورد مطالعه مثبت می باشد، چنان چه استان های دارای جمعیت بیشتر با تغییر در ساختارهای زیرساختی خود همانند، افزایش ظرفیت های حمل و نقل و بهبود کیفیت سیستم حمل و نقل می توانند به ارتقای رشد اقتصادی کمک کنند.