ایران از نظر وجود آثار تاریخی و فرهنگی در میان 10 کشور اول جهان قرار دارد و از نظر جاذبه های اکوتوریستی و تنوع اقلیمی نیز جزء 5 کشور برتر دنیاست. ایران با داشتن چشم اندازهای طبیعی و بکر و وجود اقلیمهای متفاوت آب و هوایی و گونه های متنوع گیاهی و جانوری می تواند تاثیر شگرفی بر جذب گردشگران طبیعت گرد ایفاء کند و این حوزه در منطقه خاورمیانه یکی از قطبهای اکوتوریستی قلمداد شود و باعث افزایش درآمد ارزی کشور شود. شهرستان دماوند نیز از دیرباز مورد توجه گردشگران بوده است. توانهای اکولوژیکی مشتمل بر چشم اندازهای طبیعی، چشمههای آب معدنی و رودخانهها ، ارتفاعات و قلل مرتفع ، شرایط آب و هویی مناسب، برخورداری از شرایط اقلیمی طبیعی و جاذبه های مناسب و مستعد برای توسعه گردشگری به ویژه اکوتوریسم ، آثار فرهنگی و تاریخی متعدد ، قرار گرفتن شهرستان در مسیر جاده های اصلی بین استانی، نزدیکی به قطب بزرگ جمعیتی تهران و ... شرایط مناسبی را برای استفاده گردشگران از شهرستان فراهم نموده است ولی در حال حاضر گام چندانی در جهت ساماندهی مناطق گردشگری شهرستان دماوند برداشته نشده و قابلیتها بصورت بکر و دست نخورده باقی مانده است. از این رو صنعت گردشگری جایگاه چندانی در اقتصاد این شهرستان ندارد. عدم توجه ویژه به بافت تاریخی و فرهنگی ، عدم آشنایی و آموزش روستاییان در نحوه برخورد با گردشگران ، کمبود تاسیسات و تجهیزات اقامتی در عرصه گردشگری و نازل بودن خدمات در این بخش ، عدم وجود برنامه ریزی وسرمایه گذاریهای مناسب دولتی ، ناکارآمدی شبکه دسترسی ها ، نبود تسهیلات کافی برای خدمات مسافرتی و ارتباطی ، فقدان زیر ساختهای مناسب و تاسیسات گردشگری که می تواند با مشارکت بخش خصوصی تامین شود و ... از جمله عواملی هستند که مانع از توسعه صنعت اکوتوریسم در این شهرستان شده اند ، از این رو توسعه این صنعت در شهرستان دماوند در توسعه پایدار گردشگری می تواند نقش بسزائی داشته باشد. در این تحقیق ضمن شناخت و بررسی توانها و نقاط قوت و ضعف ابعاد توریسم در منطقه در پی برنامه ریزی توسعه پایدار گردشگری به منظور حفظ اکوتوریسم می باشیم.