این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی ویتامین ث بر ضایعات پاتولوژیک ایجاد شده در بیضه پس از مصرف طولانی مدت مس انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 45 سر موش سوری نر در قالب 3 گروه 15 تایی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول (نرمال): شامل موش هایی هستند که روزانه 2/0 میلی لیتر به روش گاواژ و 1/0 میلی لیتر به روش داخل صفاقی آب مقطر دریافت نمودند. گروه دوم (کنترل مس) : 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ و 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، آب مقطر به روش داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه سوم( تیمار) : 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ دریافت نمودند. 7 موش از هر گروه در پایان هفته های چهارم و ششم به روش انسانی کشته شدند. بیضه چپ آنها جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی و مورفومتری مورد بررسی قرار گرفت. از لحاظ مورفومتریک، قطر لوله های منی ساز ، شاخص میوزی و رتبه بندی جانسون در گروه مس کاهش قابل توجهی نسبت به گروه نرمال نشان دادند(05/0>p ). در گروه تیمار ( گروه ویتامین ث ومس ) بهبودی در پارامترهای ذکرشده پس از 42 روز نسبت به گروه مس مشاهده گردید(05/0>p ). مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در بیضه می گردد که این ضایعات با به کارگیری ویتامین ث تا حدی بهبود می یابند.