به منظور بررسی اثر اسید سالیسیلیک بر کیفیت بذور حاصل از نواحی مختلف گل آذین آفتابگردان، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل محلول پاشی اسید سالیسیلیک در سه غلظت (صفر، 1/0 و 2/0 گرم بر لیتر) و نواحی مختلف طبق (وسطی، میانی و کناری) بود. اسید سالیسیلیک موجب افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانت، و در بین آنزیم ها نیز پراکسیداز بیشترین فعالیت unit.mg-1) 0333/20) را داشت. همچنین، این هورمون موجب افزایش اسید های چرب غیر اشباع و درصد روغن و کاهش اسید های چرب اشباع شد و از این طریق موجب بهبود کیفی بذور حاصل از گیاه مادری شد. اسید سالیسیلیک مقدار اسید لینولئیک بذور را نسبت به اسید اولئیک بیشتر افزایش داد. اسید لینولئیک از 3/24 به 6/32% و اسید اولئیک از 7/40 به 8/43% در نمونه برداری آخر رسید. اسید سالیسیلیک موجب باز شدن زودتر گل های ناحیه مرکزی طبق شد و وزن دانه بذور این ناحیه که در گیاه شاهد برابر با 116/0گرم بود را به 224/0گرم در تیمار محلول پاشی شده با غلظت 1/0 گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک و به 226/0گرم در تیمار محلول پاشی شده با غلظت 2/0 گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک افزایش داد که در حدود دو برابر افزایش مشاهده می شود. از بین غلظت های استفاده شده، غلظت 2/0 گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک موثرتر بود. همچنین، موقعیت های مختلف بذور در طبق بر تمام صفات اندازه گیری شده موثر بود. موقعیت بذر تاثیر زیادی بر درصد روغن و اسیدهای چرب داشت، به طوری که از پیرامون به سمت مرکز از درصد روغن و اسیدهای چرب اشباع کاسته شد. در این مطالعه شرایط مطلوب محیطی برای رشد و سنتز روغن و اسیدهای چرب غیر اشباع فراهم بود، بنابراین در کنار نتایج حاصل از مصرف این هورمون، شرایط مطلوب محیطی را هم باید در نظر داشت.