ارزیابی طرح های توسعه حمل و نقل با توجه به تاثیری که در زندگی روزمره شهروندان و حجم انبوه سرمایه گذاری های لازم دارد، نیاز به توجه و دقت بالایی در مرحله تصمیم گیری دارد. احداث زیرساخت های مرتبط با حمل و نقل و ترافیک شهری شامل شبکه معابر شهر، تقاطع های همسطح و غیرهمسطح، تجهیزات مختلف مدیریت و کنترل ترافیک، در صورتی که با رعایت تمام جوانب باشند، از جمله راهکارهای بهبود وضعیت حمل و نقلی محسوب می شوند. یکی از مهمترین زیرساخت های مرتبط با حمل ونقل شهری، تقاطع غیر همسطح می باشد که احداث آن در مجموع در برنامه عمرانی شهرداری ها قرار می گیرند. توجه به معیارهای اقتصادی، محیطی، اجتماعی و کالبدی درارزیابی تقاطع های غیر همسطح اجرا شده ضروری به نظر می رسد چرا که تنها توجه به معیارهای ترافیکی، که معمولا در زمان تهیه و پیشنهاد طرح ها، ملاک تصمیم گیری می باشند، می تواند باعث اثرات نامطلوب در دیگر زمینه ها گردد. در این تحقیق سعی شده است، معیارهای موثر شناسایی شده و تقاطع های اجرا شده، بر اساس آن معیارها که در زمان طراحی مورد بررسی قرار نگرفته اند، مورد ارزیابی قرار بگیرند. این ارزیابی اهمیت توجه به این معیارها را در زمان تصمیم گیری به اجرا نشان می دهد. در این پایان نامه، مجموعه ای از ارزیابی معیارهای محیطی، اجتماعی، کالبدی و اقتصادی، برای ارزیابی تقاطع های غیر همسطح تعیین شده اند، که هر یک از این معیارها شامل پنج زیر معیار می باشند. آنگاه با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp)، و با استفاده از نظر کارشناسان، وزن و اولویت معیارها و زیرمعیارها مشخص شده است. داده های لازم برای این منظور از پرسشنامه های مخصوص ساکنین منطقه مورد مطالعه و همچنین از سازمان ها و ادارات اخذ شده است، با اثردهی وزن های بدست آمده از روش ahp، بر مقادیر نرمال شده داده ها، تقاطع های غیر همسطح مورد مطالعه بر اساس هر یک از زیر معیارها، و در نهایت بر اساس تمام زیرمعیارها مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته اند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که تقاطع غیرهمسطح دفاع مقدس حدود 4/1 درصد بهبود یافته است و تقاطع غیرهمسطح امیرکبیر-باهنر حدود 9/8 درصد بهبود یافته است. و در نهایت پیشنهادات - سیاست ها و راهکارهایی به منظور برنامه ریزی و تصمیم گیری ارائه شده است.