نوشهرگرایی، که در پاسخ به محلات ناپایدار مدرن بوجود آمد، عبارت است از ایجاد بافت شهری با مشخصه اصلی قابلیت پیاده روی ساکنین و تامین مایحتاج و انجام کارهای روزمره از طریق پیمودن راه بصورت پیاده است. هدف اصلی این تحقیق ارزیابی کالبدی محله یاغچیان از منظر رویکرد شهرسازی نوین، جهت اخذ رهنمودهای لازم برای ارتقاء کیفی و کالبدی محله نوساز در آینده، می باشد. اهداف جزئی آن شامل: 1ـ بررسی و شناخت مزایا و معایب اختلاط کاربری ها، از لحاظ شاخص های سازگاری و مطلوبیت 2ـ بررسی و تحلیل توزیع تراکم ها در محله و میزان تاثیر آن در تنوع و تهیه مسکن درمحله 3ـ بررسی سهولت دسترسی پیاده به خدمات عمومی در محله جهت تقویت اصل پیاده مداری در محله.4ـ ارائه راهکارهایی برای ارتقاء سطح زندگی در محله یاغچیان با استفاده از رویکرد شهرسازی نو، می باشد. مشکلاتی از قبیل: عدم اختلاط اصولی کاربری ها، تراکم در بافت محله، شعاع دسترسی به کاربری ها، وابستگی به اتومبیل بدلیل کم توجهی به حمل ونقل عمومی، پیاده مداری و...، در محله یاغچیان که به نظر می رسد در اثر عدم توجه به اصول های این رویکرد می باشد، بسترساز این تحقیق شد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی و از نوع کاربردی می باشد. جامعه آماری محله یاغچیان می باشد و روش جمع آوری اطلاعات نیز کتابخانه ای و میدانی می باشد. تجزیه و تحلیل به دو صورت کمی و کیفی و با استفاده از نرم افزار هایgis, excel, spss وپرسشنامه صورت می گیرد. نتیجه این تحقیق حاکی از این است که محله یاغچیان، از نظر شاخص سازگاری و مطلوبیت دارای وضعیت مناسبی است. همچنین به لحاظ شعاع عملکردی خدمات عمومی و دسترسی پیاده، از وضعیت مطلوبی برخوردار است. تراکم زیاد این محله، منجرب به تعدد قطعات و چینه بندی منظم و متنوع ساختمان ها شده است و تنوع الگوی مسکن در این محله، را موجب شده است.