هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ مخلوط خارشتر با خرمای ضایعاتی و اثرات آن بر قابلیت هضم مواد مغذی، سنتز پروتئین میکروبی، فراسنجه های شکمبه و خون در گوسفند نژاد کرمانی بود. برای انجام این آزمایش in-vivoاز 4 راس گوسفند نر نژاد کرمانی با میانگین وزنی 2±42 کیلوگرم در قالب طرح چرخشی در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. برایتهیهسیلاژ، 100 کیلوگرمخارشتربا 20 کیلوگرمخرمای ضایعاتی مضافتیبدونهستهباهممخلوطشدندوبهمدت 45 روزدرسطل هایی با گنجایش 100 لیترسیلوگردید. پسازتعیینترکیبشیمیایی،سیلاژخارشتردرجیرههایآزمایشیشامل: 1) جیرهشاهد (بدونسیلاژخارشترباخرمایضایعاتی)، 2) جیرهدارای 7 درصدسیلاژخارشترباخرمایضایعاتی، 3) جیرهدارای14درصدسیلاژخارشترباخرمایضایعاتیو 4) جیرهدارای 21 درصدسیلاژخارشترباخرمایضایعاتیاستفادهشد.نتایج این تحقیق نشان داد افزودن خرمای ضایعاتی به خارشتر هنگام سیلو کردن سبب بهبود کیفیت سیلاژ خارشتر، افزایش پروتئین خام و چربی خام آن شد (05/0>p).سطح 14 درصدسیلاژخارشترباخرمایضایعاتی،تاثیرمعنیداریبرقابلیتهضمظاهریمادهآلیوپروتئینخامجیرههایآزمایشیداشت. (05/0>p). میانگین ph مایع شکمبه گوسفندان چهار ساعت پس از تغذیه، تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار گرفت (05/0>p)، امّا میانگین کل غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه گوسفندان تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت.جمعیتگونههایهولوتریشدرمایعشکمبهباافزایشسیلاژخارشترباخرمایضایعاتیبهصورتدرجهدوتغییریافت (05/0>p). جیره دارای 21 درصد سیلاژ خارشتر با خرمای ضایعاتی سبب افزایش خطی نیتروژن و پروتئین میکروبی شد (05/0>p).با افزایش سطح سیلاژ در جیره، سطح گلوکز خون به صورت خطی افزایش پیدا کرد (05/0>p). و سطح تری گلیسیرید خون به صورت خطی تمایل به معنی داری داشت (06/0p=). به طور کلی سطح 21 درصد سیلاژ خارشتر با خرمای ضایعاتیسبب افزایشمصرف ماده خشک، بهبود ابقاء نیتروژن، افزایش سنتز پروتئین میکروبی شد و هیچ گونه تاثیر منفی بر فراسنجه های خون نداشت.