آبگیر قائم یکی از سازه هایی است که به منظور آبگیری از رودخانه ها و یا مخازن استفاده می گردد و از ورود رسوبات درشت دانه به داخل سیستم جلوگیری می نماید. از مشکلات اصلی این آبگیرها ایجاد گردابهای قوی در دهانه آن است که این گردابها منجر به کاهش بازدهی سیستم آبگیری و در بعضی مواقع ایجاد ارتعاش ، سر و صدا و خلازایی می گردد. در این مطالعه با ساخت مدل آزمایشگاهی ، تاثیر تغییرات سرعت مماسی ، سرعت محوری و سیر کولاسیون جریان تقرب بر بازدهی آبگیری بررسی شده است. بدین منظور مدلی که متشکل از یک کانال تقرب و حوضچه آبگیر می باشد ساخته شد. نتایج بررسی نشان می دهد که افزایش سرعت مماسی و سیر کولاسیون جریان تقرب با روندی خطی باعث کاهش بازدهی آبگیر قائم می گردد. همچنین تغییرات سرعت محوری جریان تقرب تاثیر کمی بر بازدهی آبگیر قائم داشته و روند تغییرات بازدهی آبگیر قائم در برابر تغییرات سرعت محوری جریان تقرب سهمی شکل می باشد.