نقش نماهای کلامی از جمله مقولات مربوط به حوزه کاربردشناسی زبان می باشند که باعث ایجاد پیوستگی و انسجام در گفتار شده، نقش های گفتمانی مختلفی ایفا می کنند و از این جهت دارای بسامد بالا در زبان می باشند. در مکالمات ارمنی دوزبانه های ارمنی - فارسی ایران گاهی در نتیجه رمزگردانی حاصل از برخورد زبانی، به جای استفاده از نقش نماهای کلامی ارمنی از نقش نماهای فارسی استفاده می شود. در پژوهش حاضر ضمن بررسی این نقش نماها و مقایسه آنها با معادل ارمنی، نقش این عناصر و جایگاه آن-ها توصیف و همچنین علل استفاده از این نقش نماها به جای معادل ارمنی آن ها بررسی می شود. در انتخاب نقش نماهای کلامی فارسی از نظریه شیفرین و فریزر به صورت تلفیقی و در توضیح رمزگردانی از مدل میرز- اسکاتن(2002) استفاده شده است. داده های مورد بررسی بر اساس ضبط 10 ساعت از مکالمات ارامنه در بافت مدرسه بین دانش آموزان و معلم و همچنین در قهوه سرا و مکالمات بین گروهی از مشتری ها باهم صورت گرفته و به روش توصیفی- تحلیلی تجزیه و تحلیل شده اند. حجم نمونه شامل 14 نفر از ارامنه شهر تهران که همگی مرد بوده و در دو گروه سنی 25 - 30 و 15- 17 سال قرار دارند. نتایج به دست آمده از تحلیل داده ها نشان می دهد که نقش نماهای کلامیخب، بابا/آقا، به هرحال، یعنی، حالا، ولی، بالاخره، اصلا، واقعا، کلا و خداییش از جمله نقش نماهاییهستند که بیشتر در مکالمات ارامنه استفاده می شوند؛ این نقش نماها در جایگاه های مختلف جمله قرار گرفته و دارای نقش های گفتمانی مختلفی می باشند. همچنین علل استفاده از این نقش نماها به جای معادل ارمنیآن ها مواردی چون چندنقشی بودن نقش نماهای فارسی، نبود معادل در زبان ارمنی، ساده بودن نقش نماهای کلامی فارسی و برجستگی آنها است.