هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی تمرینات ویبریشن بر شاخص های ترکیب بدنی و فیزیولوژیک (pbf, bmi, whr, vo2max) زنان یائسه بود. روش: روش پژوهش حاضر آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه تحقیق شامل 60 نفر از زنان یائسه شهرستان بابل بودند که از لحاظ متغیرهای تحقیق همگن شده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه آزمایش (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تقسیم شدند. برای سنجش متغیرها از دستگاه ویبریشن، متر، دستگاه body composition و آزمون راکپورت استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری آزمون t تست گروه های مستقل استفاده شد. برنامه تمرین ویبریشن کل بدن شامل 8 هفته، 3 جلسه در هفته و در هر جلسه 5 نوبت 1 دقیقه ای تمرین wbvt بود. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد بین زنان یائسه گروه آزمایش و یائسه گروه کنترل از لحاظ متغیر وابسته pbf (درصد چربی بدن)، 544/187-=t و سطح معناداری 0001/0=p تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج پژوهش نشان داد بین زنان یائسه گروه آزمایش و کنترل از لحاظ متغیر وابسته bmi (شاخص توده بدنی)، 123/154-=t و سطح معناداری 0001/0=p تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین، نتایج نشان داد بین زنان یائسه گروه آزمایش و کنترل از لحاظ متغیر وابسته whr (نسبت دور کمر به محیط لگن)، 294/8-=t و سطح معناداری 0001/0=p تفاوت معناداری وجود دارد. علاوه بر این، نتایج پزوهش نشان داد بین زنان یائسه گروه آزمایش و کنترل از لحاظ متغیر وابسته vo2max (حداکثر توان هوازی)، 329/194=t و سطح معناداری 0001/0=p تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد تمرینات ویبریشن کل بدن باعث کاهش میزان pbf(درصد چربی بدن)، bmi (شاخص توده بدنی)، whr (نسبت دور کمر به محیط لگن) در زنان یائسه گروه آزمایش نسبت به زنان گروه کنترل شد. همچنین، تمرینات ویبریشن کل بدن باعث افزایش vo2max (حداکثر توان هوازی) در زنان یائسه گروه آزمایش نسبت به زنان گروه کنترل شد. بر اساس نتایج بدست آمده می توان بیان کرد تمرینات ویبریشن کل بدن (wbvt) می تواند بر شاخص های ترکیب بدنی و فیزیولوژیک زنان یائسه تاثیر گذارد و در نهایت خطرها و بیماری های مرتبط با دوران یائسگی را کاهش دهد.