توجه به حقوق کودکان مساله جدیدی نیست و کتاب ها و مقالات و پایان نامه های فراوانی در خصوص حقوق کودک نوشته شده است اما «حق بازی کردن و شاد زیستن» کمتر مورد توجه قرار گرفته است. برای اولین بار «حق بازی کردن و شاد زیستن کودکان» در کنوانسیون حقوق کودک 1989 م مورد توجه قرار گرفته است. در ماده 31 این کنوانسیون به ابعاد فرهنگی ، هنری از جمله زمینه هایی که موجبات تفریج و آرامش کودکان را فراهم می آورد اشاره شده است. در این پایان نامه سعی بر آن شده است که با توجه به ماده فوق ، «حق بازی کردن و شاد زیستن کودکان» مورد بررسی قرار گیرد. لذا با تعریف و بیان تاریخچه و کلیاتی در خصوص بازی کردن و شاد زیستن کودکان در فصل اول آغاز نموده و از آنجا که بازی کودک موجب شادی و نشاط او می گردد انواع بازی کودک را در چهار مولفه (دسته بندی) فعالیت های فرهنگی ، هنری ، ورزشی و تفریحی بیان و به طور اجمال به تشریح هریک از آن ها پرداخته شده است و در هر گفتار به قوانین مصوب داخلی و بین المللی در این زمینه اشاره شده است. در این پژوهش سعی شد به این سوال اساسی که در قوانین ایران و اسناد بین المللی تا چه اندازه به مولفه های «حق بازی کردن و شاد زیستن کودکان» توجه شده است پاسخ داده شود.