خرابی پیشرونده را می توان بر اساس عملکرد زنجیروار گسیختگی که با حذف یک یا تعدادی از المان های باربر سازه ای در اثر خطرات طبیعی یا انسانی آغاز می شود تعریف نمود. هر چند مطالعات نسبتا زیادی در ارتباط با پدیده خرابی پیشرونده تحت بار های انفجار انجام گرفته است ولی می توان دید که گسیختگی به وجود آمده از سازه ها در حین رخداد زلزله های شدید نیز به یکباره اتفاق نمی افتد بلکه به علت ضعف در طراحی یا اجرای سازه، المان یا المان های ضعیف زودتر آسیب دیده و متعاقب آن، باز توزیع نیرو ها انجام شده و ممکن است اعضای مجاور المان های آسیب دیده گسیخته شود و در نتیجه پدیده خرابی پیشرونده رخ دهد و در نهایت منجر به انهدام کل سازه گردد. سیستم های جداساز لرزه ای عموما جهت کاهش پاسخ های سازه ای ایجاد شده تحت بار های لرزه ای به کار گرفته می شوند. در این پایان نامه، رفتار قاب های خمشی بتن مسلح پایه ثابت و دارای جداساز لرزه ای در برابر خرابی پیشرونده، با حذف ستون در موقعیت ها و مکان های مختلف تحت بار های ثقلی و لرزه ای با هم مقایسه می شود. تحلیل ها تحت بار های ثقلی با روش های تحلیل پوش داون استاتیکی و دینامیکی غیرخطی و تحت بار های لرزه ای با روش های تحلیل استاتیکی غیرخطی پوش آور و تاریخچه زمانی غیرخطی با استفاده از نرم افزار sap 2000 انجام شده است. همچنین، مدل های سازه ای بکار گرفته شده در هر دو حالت های جداسازی شده و پایه ثابت دارای تعداد طبقات 4، 8 و 12 می باشند. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که، مقاومت سازه ها در برابر خرابی پیشرونده به طور قابل توجهی با پارامتر هایی مانند بار اعمالی، مکان و موقعیت حذف ستون و تعداد طبقات تغییر می کند. همچنین، جداساز لرزه ای نقش موثری در موضعی کردن خرابی ها تحت بار های لرزه ای و جلوگیری از گسترش آن ها به دهانه های سالم ایفا می کند.