در این پژوهش تنوع ژنتیکی ارقام انجیر استان فارس مورد بررسی قرار گرفت. برای شناسایی و تعیین روابط فیلوژنتیکی نمونه ها از تکنیک dna چند شکل تکثیر شده تصادفی (rapd) استفاده شد. به این منظور پس از استخراج dna از برگ های جوان 21 ژنوتیپ انجیر خوراکی و 11 ژنوتیپ بر انجیر، dna نمونه ها در واکنش pcr با استفاده از 16 آغازگر rapd افزایش یافت. در انجیرهای خوراکی 229 نوار به دست آمد که تعداد 170 نوار آن چند شکل بود (74%) و در انجیرهای غیرخوراکی از 232 نوار به دست آمده 167 نوار چند شکل بود (72%). بعد از محاسبه ضریب تشابه جاکارد، دندروگرام به روش upgma رسم شد. بر اساس این روش، 21 نمونه انجیر خوراکی مورد آزمایش در 5 گروه اصلی و انجیرهای غیرخوراکی به 3 گروه اصلی دسته بندی شدند. تعدادی از نمونه ها تشابه ژنتیکی بالایی نشان دادند (84% بین شاه انجیر مروارید و شاه انجیر و 84% بین پوزدمبالی و قاسمی). تشابه مورفولوژیکی و ژنتیکی موجود بین این ژنوتیپ ها بیانگر این احتمال است که این ژنوتیپ ها با یکدیگر سینونیم باشند. تعدادی دیگر از ژنوتیپ ها کمتر به دیگر نمونه ها شباهت داشتند (62% بین رقم اتابکی و بیست ژنوتیپ دیگر و 60% بین رقم خرمایی و ده ژنوتیپ دیگر). در این پژوهش همچنین، میزان قدرت تفکیک، محتوای اطلاعات چند شکلی و احتمال همسانی آغازگرها محاسبه شد. آغازگرهای oph18، oph19، opy13 و opy07 بیشترین قدرت را دارا بودند. به طور کلی، نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان دهنده وجود تنوع ژنتیکی بالا در ژرم پلاسم ارقام انجیر استان فارس می باشد که با حفاظت از این منبع ژرم پلاسم غنی می توان از آن در اجرای برنامه های بهنژادی بهره برد.