از آن جا که یکی از زیباترین و مهمترین انواع مجازها استعاره می باشد،پایان نامه ی حاضر در سه فصل به این مقوله ی بیانیرداخته است.در فصل اول به سیر تطور بلاغت در دوره های مختلف و در فصل دوم پس از پرداختن به مقوله ی علم بیان،به طور مختصر به مبحث تشبیه پرداخته شده است،زیرا علاقه ی مجاز بالإستعاره مشابهت می باشد،بنابراین ضروری است قبل از ورود به بحث استعاره و مجاز،مختصری پیرامون تشبیه توضیح داده شود.پس از آن انواع مجاز به ویژ استعاره به طور مفصل مورد کنکاش واقع شده است.اما در فصل سوم که همان موضوع اصلی مورد بحث می باشد به بررسی انواع استعاره در جزءهای 21 تا 27 قرآن کریم پرداخته شده است.به این ترتیب که ابتدا متن عربی آیه به همراه ترجمه ی آن بیان گردیده و سپس به شرح استعاری آیات موردنظر از جنبه های مختلف پرداخته شده است و در برخی از آیات نیز نکاتی بلاغی از بعضی از صاحب نظران نقل گردیده است.آنچه به عنوان نتیجه می توان ذکر کرد،این است که استعاره در قرآن کریم از جایگاه والایی برخوردار است زیرا موارد متعددی از انواع استعاره در آیات نورانی این کتاب مقدس به چشم می خورد،به گونه ای که با این فن بیانی معانی و مفاهیم قرآنی جلوه و جذابیت خاصی پیدا نمموده و دارای تأثیر عمیقی در روان آدمی است.این استعاره ها نقش به سزایی را در بیان اغراض موردنظر خداوند و دست یابی به فواید معجزه آسای بلاغی در تفهیم حقایق قرآنی به مخاطبان دارد،بنابراین استعاره یکی از موثرترین روش ها،برای رساندن پیام الهی است.مطلب دیگر کاربرد تقریبا یکسان انواع استعاره در جزء های مذکور می باشد و از آن جا که هدف اصلی و اولیه علم بلاغت درک و فهم اعجاز بیانی قرآن کریم می باشد،این استعاره ها هر کدام به نوبه ی خود سهم به سزایی در نزدیک کردن معانی روحانی این کتاب آسمانی به اذهان جستجوگر بشریت داشته است. واژگان کلیدی:قرآن کریم ،بلاغت،بیان،مجاز،استعاره