از ابتدای بوجود آمدن یکجانشینی و تمدن های اولیه شهری تا عصر ماشینی حاضر، سرپناه یا به عبارت امروزی مسکن مهمترین و ضروری ترین نیاز انسان به شمار می رود. با افزیش بی رویه جمعیت و کمبود زمین در شهرها مباحث مسکن پایدار که در آن هدف ایجاد مسکن با توجه به اصول توسعه پایدار شهری بود دریچه ی جدیدی را در برنامه ریزی مسکن برای ما گشوده است.برنامه ریزی مسکن به عنوان یک جزء اساسی از توسعه پایدار شهری مورد توجه ویژه سیاستمداران و برنامه ریزان قرار گرفته است. از آنجا که در فرایند برنامه ریزی شهری توجه به برنامه ریزی مسکن اجتناب ناپذیر و جزء جدایی ناپذیر برنامه ها و طرح های شهری محسوب می شود، با تعیین راهکار های مناسب می توان رویه های موثر برمباحث مسکن جامعه را مورد بررسی و شناسایی قرار داد. به عبارت دیگر، برنامه ریزی مسکن می تواند به عنوان یکی از مهم ترین و کلیدی ترین ابزار در برنامه ریزی و سیاست گذاری های شهری مورد استفاده قرار گیرد. یکی از راهکارهایی که در راستای توجه به موضوع توسعه پایدار در زمینه مسکن مطرح شده و به سرعت در حال اجراست، توسعه عمودی شهرها با هدف آزاد سازی زمین برای دیگر نیازهای انسانی است. این راهکار اگرچه در ابتدا با هدف کمک به توسعه پایدار شهری مطرح شد لیکن در گذر زمان در تقابل با آن قرار گرفته است. افزایش تراکم در آپارتمان سازی و مسائل تراکم فروشی در شهرداری ها باعث شد تا آلودگی هوا در مناطق با تراکم بالا روز به روز بیشتر شده و مسائل زیست محیطی مردم بیش از پیش در معرض خطر قرار گیرد. همچنین این افزایش تراکم باعث بروز مسائل اقتصادی در بخش مسکن از قبیل ایجاد حباب قیمتی در زمین و مسکن شد. از دیگر پیامدهای این راهکار می توان به کاهش تعاملات اجتماعی، افزایش جرم و از بین رفتن محلات به عنوان مهمترین پایگاه های اجتماعی اشاره کرد. در این پژوهش که هدف آن بررسی راهکار ایجاد مجتمع های مسکونی باغ آپارتمانی است سعی گردیده ویژگی ها و شاخص ها و نیز تراکم بهینه مجتمع های مسکونی باغ آپارتمانی در شهر اصفهان را با نمونه موردی منطقه دو مورد کنکاش قرار دهد. بر این اساس ابتدا به بررسی مسائل مربوط به باغ آپارتمان ها و گونه ها و مزایای هر یک پرداخته و در ادامه به بررسی تراکم و عوامل موثر بر آن در سطح منطقه دو شهر اصفهان می پردازد. در ادامه با استفاده از نظر کارشناسان و بکارگیری برنامه ای رایانه ای(c++)،تراکم بهینه ساختمانی در سطح حوزه های منطقه دو بر اساس رویکرد برنامه ریزی و مقایسه هزینه و درآمد مجتمع های مسکونی باغ آپارتمانی تعیین می شود. در نهایت حوزه هابه لحاظ برخورداری از شرایط ایجاد باغ آپارتمان در آنها مورد بررسی قرار گرفته و به ارائه راهکارهایی جهت رسیدن به مسکن پایدار در قالب مجتمع های مسکونی باغ آپارتمانی در منطقه مورد مطالعه پرداخته شده است. روش تحقیق در این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی است. همچنین روش یافته اندوزی براساس مطالعات کتابخانه ایی و اسنادی و مصاحبه با کارشناسان و مسئولان بوده است. براین اساس پس از ارزیابی داده ها در حوزه های منطقه و با توجه به تعریف تراکم که از ضرب سطح اشغال روی زمین در تعداد طبقات به دست می آید و در نظر گرفتن سطوح اشغال 10، 15، 20 و 25 درصد این نتیجه به دست آمده که، حوزه اول با تراکم معادل 200 تا 225 درصد، حوزه چهارم با تراکم معادل 280 تا 300 درصد و حوزه دوم با تراکم معادل 470 تا 480 درصد به ترتیب، مناسب ترین حوزه ها برای ایجاد باغ آپارتمان در تحقق مسکن پایدارخواهند بود. و در بین سه حوزه مطرح شده، حوزه یک بیشترین امکانات را برای اجرای باغ آپارتمان دارد.