این تحقیق با هدف تأثیر برنامه تمرینی منتخب بر سطوح iga، igm، igg سرمی دوندگان مرد نیمه استقامت طی دوره آماده سازی انجام شد. متغیرهای پژوهش شامل برنامه تمرینی منتخب به عنوان متغیر مستقل و سطوح ایمونوگلبولین های iga، igm، igg سرمی به عنوان متغیر وابسته بود. روش اجرای این تحقیق از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون یک گروه تجربی بود. نمونه آماری این تحقیق 10 نفر دونده مرد نیمه استقامت نخبه با میانگین سنی7/1±92/18 سال، قد32/5±69/177 سانتی متر، وزن 65/6±49/63 کیلوگرم، نمایه ی توده بدنی50/1±07/20 کیلوگرم متر مربع بودند که به صورت داوطلبانه و به روش نمونه گیری انتخابی در دسترس و هدفدار انتخاب شدند. در وهله نخست افراد با ماهیت و نحو? همکاری با اجرای پژوهش آشنا شدند. به دونده ها نکات عمده و ضروری دربار? تمرینات ورزشی، تغذیه، بیماری، مصرف داروها، استفاده از مکمل ها و مواد نیروزا، مصرف مواد دخانی یادآوری شد تا نسبت به رعایت آن ها دقت لازم را به عمل آورند. سپس برای کسب اطمینان از عدم ابتلای دونده ها به هیچ یک از بیماری های عفونی از قبیل: سرماخوردگی، آنفولانزا، گلودرد، عروق کرونری، دیابت، نارسایی کلیه و تیروئید پرسش نامه خوداظهاری تکمیل و پس از تائید معیارهای ورود، فرم رضایت نام? شرکت و همکاری در کار پژوهشی توسط دونده های واجد شرایط امضاء شد. در وهله دوم با استفاده از قدسنج طول قد ایستاده بر حسب سانتی متر و وزن آزمودنی ها به وسیله ی ترازوی دیجیتالی کمپانی beurer آلمان(مدل ps06-ps07) اندازه گیری شد؛ سپس نسبت دورکمر به باسن تعیین و محاسبه شد. با استفاده از دستگاه سنجش ترکیب بدنی(مدل in body-720- ساخت کشور کره) درصد چربی بدن به روش بیوالکتریکال ایمپدانس برآورد شد. تمامی این اندازه گیری ها در حالی انجام شد که دونده ها از چهار ساعت قبل از آزمون از خوردن و آشامیدن خودداری کرده بودند و حتی الامکان مثانه، معده و روده ی آنها تخلیه شده بود. هم چنین، در این تحقیق در دو مرحله پیش از شروع و بعد از مداخل? 5 هفته برنامه تمرین منتخب (پایان دوره آماده سازی) بین ساعت 15:00 تا 16:00 بعدازظهر از ورید جلو بازویی دست راست ناحیه آرنج دونده ها به میزان 10 میلی لیتر نمون? خون گرفته شد. در هر دو نوبت خونگیری از دونده ها خواسته شده بود تا سه روز قبل از نمونه گیری هیچ فعالیت شدیدی انجام ندهند. بلافاصله بعد از جمع آوری نمونه های خونی، سرم آن جداسازی شد و در آزمایشگاه در دمای 20- درجه سانتی گراد فریز شد. برای اندازه گیری خودکار مقادیر ایمونوگلوبولین های iga، igm، igg سرمی از دستگاه نفلومتری، ساخت کشور آمریکا و هم چنین از کیت بیندینگ سایت ساخت کشور انگلستان استفاده شد. به منظور همسان شدن شرایط تغذیه ای دونده ها و احتمال تأثیرگذاری آن بر متغیرهای مورد مطالعه، از آزمودنی ها خواسته شده بود به روش یادآوری با تکمیل چک لیست غذایی، رژیم غذایی سه روزه خود را به صورت کامل یادداشت نمایند. در این راستا، پس از جمع آوری اطلاعات غذایی میزان کالری دریافتی و ریزمغذی ها به تفکیک مشخص شده بود. ضمناً از آزمودنی ها خواسته شد تا قبل از هر دو مرحله خونگیری از غذایی یکسان همراه با ارزش کالریک برابر استفاده کنند. در این تحقیق برنامه تمرین منتخب همان برنامه منظم و پیشرفته ویژه دوندگان مرد نیمه استقامت نخبه کشور بود که به مدت 5 هفته، 6 روز در هر هفته و به صورت صبح و بعدازظهر برگزار شد. تمرینات صبح شامل تمرینات عمومی گرم کردن، انعطاف پذیری، حرکات پایه ی دوومیدانی؛ تمرین هوازی با شدت معادل 60-40 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره و برنامه ی وزنه تمرینی شامل: حرکات اسکات، جلوران، پشت ران، ساق پا ایستاده، ساق پا نشسته، پرس سینه، سرشانه در سه ست و هر ست 12 تکرار با 50 درصد یک تکرار بیشینه و دو دقیقه استراحت بین هر ست بود. تمرینات بعدازظهر یکی از دو برنامه ی الف) شامل تمرینات نرمشی، تمرین دوی فارتلک با مسافت6000 الی10000 متر با شدت معادل 60 حداکثر ضربان قلب ذخیره، تمرینات اینتروال با 1 تا 2 تکرار 1200 تا 2000 متر با گام های سریع و یکنواخت با 75 درصد حداکثر سرعت، دوی تداومی آهسته و ب) دوی هوازی8000 الی14000 متر با شدت 70-60 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره، دوی سرعتی تناوبی و شتابی و تمرین دویدن روی سطح شیب دار بود. شدت تمرین بر اساس نسبتی از حداکثر ضربان قلب ذخیره ای برای هر ورزشکار به طور جداگانه به روش کارونن معادله (1) محاسبه و در حین تمرین به وسیل? ضربان سنج پولار ساخت کشور فنلاند کنترل شد و یک تکرار بیشینه بر اساس معادله (2) تعیین شد. در پایان داده ها با نرم افزار spssنسخ? 5/11 تجزیه و تحلیل شدند. میانگین و انحراف استاندارد داده ها محاسبه شد و پس از اطمینان یافتن از نرمال بودن توزیع داده ها و تجانس واریانس ها از طریق آزمون کلوموگروف- اسمیرنوف و لوین؛ برای مقایس? میانگین های درون گروهی از آزمون تی استیودنت زوجی و جهت مقایسه مقادیر iga، igg و igm سرمی از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. برای تعیین معنی داری نتایج سطح 05/0>p در نظر گرفته شد.