چکیده در جوامع روستا یی کشور های توسعه نیا فته، فقر یکی از مسا ئل و معضلات مهم و اساسی به شمار می رود، شرا یط و مقتضیا ت و امکا نات حا کم بر روستا های این کشورها، این منا طق را از منا طق شهری متفا وت می سا زد. این تمایز به دلا یل مختلف از جمله تفا وت در زیر ساخت های ارتبا طات، فر صت های شغلی، نا برابری ها و دستر سی به خدمات مختلف وجود دارد سرما یه گذاری های دولتی در امور زیر بنا یی مخصو صا ً در روستا ها به دو دلیل ضروری به نظر می رسد : اول آن که پتا نسیل فراوانی درراستا ی رشد بخش کشاورزی و اشتغا ل روستا یی ایجاد می کند.در نتیجه به میزان زیا دی رشد کل اقتصاد را در بیشتر کشورهای در حا ل توسعه تسریع می کند و دوم آنکه اکثریت فقرا در منا طق روستایی این کشورها زند گی می کنند . در ایران نیز، هر چند آمار و اطلاعات دقیق برای بر آورد میزان یا حجم فقر روستا یی وجود ندارد، اما بررسی های پراکنده موید گسترده بود ن فقر روستا یی در کشور است . از آنجا که مسأله فقر و برنامه های فقر زدایی مورد توجه سیاستگذاران و برنامه ریزان قرار گرفته است، شناسایی دقیق این پدیده در موفقیت این برنامه ها و حل این مساله مهم ضرورتی انکار ناپذیر خواهد بود. به رغم تمام تلاش های جمهوری اسلامی ایران در راستای حذف فقر از جامعه، اولین برنامه ی تدوین شده مبارزه با فقر در جمهوری اسلامی ایران در عمل از سال 1380 با هدف به حداقل رساندن فقر در ایران به اجرا در آمده است. به تازگی کاهش فقر به یکی از مباحث مهم در متون توسعه تبدیل شده است. تعدادی از پژوهشگران اقتصاد توسعه نظیر ، بر این عقیده هستند که مبارزه با فقر شرط لازم برای رشد است. برنامه های مبارزه با فقر به کارآیی سیاست گذاری و نحوه اجرای برنامه نیاز دارد. تحقیق حا ضر با هدف اثر رشد بخش کشاورزی بر روی فقر انجام شد. در این راستا نیل به این هدف ابتدا با استفاده از آمار های سری زما نی برای دوره (87 – 50 ) به روش خود توزیع برداری صورت گرفته است و به این نتیجه رسیده است که مخارج دولتی و رشد بخش کشاورزی باعث کاهش فقر در جوامع روستایی ایران شده است.