ناخنک از بیماری های شایع چشمی است که از عوامل محیطی بخصوص پارامترهای اقلیمی نیز تأثیر می پذیرد. آستیگماتیسم، محدودیت میدان بینایی و مشکلات زیبایی از عوارض شایع آن محسوب می شود. هدف از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط عناصر آب و هوایی با بیماری ناخنک چشم در یک مطالعه مقایسه ای برای شهرهای مشهد و زاهدان در نیمه ی شرقی ایران است. به این منظور از آمار مراجعین به کلینیک های فوق تخصصی چشم پزشکی الزهراء زاهدان و خاتم الانبیاء مشهد در بازه ی زمانی(1390-1385) استفاده شد و داده های مربوط به عناصر آب و هوایی شامل: ساعات آفتابی، روزهای گرد و غباری، سرعت باد، تابش کل، حداکثر، حداقل دما و رطوبت برای دو ایستگاه هواشناسی زاهدان و مشهد از سازمان هواشناسی کشور اخذ گردید. جهت بررسی و مقایسه ارتباط بین عناصر آب و هوایی با بیماری ناخنک چشم از مدل های آماری همبستگی پیرسون و چندگانه، برای در نظر گرفتن تأخیرهای زمانی از توابع خودهمبستگی(acf) و (pacf) استفاده شد، تفاوتهای فصلی شیوع بیماری ناخنک نیز با مدل(anova) و برای مقایسه شیوع بیماری در بین مراجعین چشمی در دو شهر از آزمونt دو نمونه ای مستقل استفاده شده است. نتایج نشان می دهد در شهر زاهدان در بین عناصر آب و هوایی، روزهای گرد و غباری،ساعات آفتابی، سرعت باد،شاخص ماوراءبنفش و تابش به ترتیب بیشترین ارتباط را با شیوع بیماری ناخنک نشان می دهند.در حالی که برای شهر مشهد سرعت باد، روزهای گرد و غباری و شاخص ماوراء بنفش در اولویت قرار دارند.نتایج حاصل از مدل(anova) تفاوت معنی داری از حیث شیوع بیماری در فصول مختلف نشان نداد. همچنین نتایج آزمونt نشان داد که شیوع بیماری در بین مراجعین بیماران چشمی در شهر زاهدان بیشتر از مشهد می باشد. اعمال تأخیرهای زمانی حاکی از وجود یک تأخیر زمانی فصلی در تأثیرپذیری بیماری ناخنک از عناصر آب و هوایی است