پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه گری خودکارآمدی تحصیلی در ارتباط بین دلبستگی به والدین (پدر- مادر) و جو روانی – اجتماعی کلاس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه انجام پذیرفت. شرکت کنندگان پژوهش شامل 350 نفر (175 دختر و 175 پسر) از دانش آموزان دبیرستان های شهرستان پل دختر بودند که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای مرحله-ای انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش هر یک از شرکت کنندگان پرسش نامه دلبستگی به والدین (آرمسدون و گرینبرگ ،1987)، جو روانی – اجتماعی کلاس (فرایزر، 1995) و خودکارآمدی تحصیلی (گرین و همکاران، 2004) را تکمیل نمودند. پایایی ابزارهای پژوهش به وسیله ی ضریب آلفای کرانباخ و روایی آن ها به روش همسانی درونی تعیین شد. نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول آزمون ها بود. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه حاکی از آن بود که دلبستگی به مادر، بُعد رقابت و بُعد تکلیف توانستند پیشرفت تحصیلی را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی کنند. از دیگر نتایج به دست آمده در این تحقیق پیش بینی مثبت و معنادار خودکارآمدی تحصیلی توسط دلبستگی به والدین، بُعد رقابت و بُعد تکلیف بود. همچنین نقش واسطه-ای خودکارآمدی تحصیلی تایید شد. جهت بررسی تفاوت های جنسیتی در متغیرهای پژوهش از آزمون آماری t ویژه گروه های مستقل استفاده شد، نتایج نشان داد که در این متغیرها تفاوت جنسیتی وجود ندارد. در پایان، یافته های پژوهش حاضر بر حسب کاربردهای آن برای والدین، آموزگاران، دانش آموزان و آموزش و پرورش مورد بحث قرار گرفت.