به منظور بررسی اثرات پرتوتابی گاما و الکترون بر روی برخی دانه های روغنی و غلات، بر روند تجزیه پذیری شکمبه ای، برآورد وزن مولکولی، ترکیب مواد ضدتغذیه ای، قابلیت هضم در کل دستگاه گوارش و عملکرد پرواری گوسفندان آزمایشی در 4 مرحله انجام شد. در این آزمایش دزهای 50 و 75 کیلوگری گاما و الکترون بر دانه جو، ذرت، سورگوم، سویا و پنبه دانه اعمال شد. در مرحله اول آزمایش روند تجزیه پذیری دانه ها در شکمبه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که پرتوتابی گاما و الکترون باعث کاهش بخش سریع تجزیه و افزایش بخش کند تجزیه پروتئین خام در دانه جو، دانه ذرت، دانه سورگوم، دانه سویا و پنبه دانه شد. پرتوتابی موجب افزایش بخش سریع تجزیه نشاسته دانه جو،دانه سورگوم و دانه ذرت شد و همچنین باعث افزایش بخش کند تجزیه نشاسته دانه ذرت و دانه سورگوم شد ودانه جو تحت تاثیر قرار نگرفت. پرتوتابی موجب کاهش معنی دار سطح تانن سورگوم شد هر چند که بین پرتوتابی گاما و الکترون در این مورد اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین پرتوتابی موجب کاهش سطح فعالیت بازدارنده تریپسین در دانه سویا شد. مقدار گوسیپول پنبه دانه نیز به طور معنی داری تحت تأثیر پرتو گاما و الکترون قرار گرفت و در مورد گوسیپول آزاد مشاهده شد که پرتوتابی موجب حذف کامل آن گردید. قابلیت هضم نشاسته در کل دستگاه گوارش در دانه ذرت و سورگوم به طور معنی داری تحت تأثیر پرتوتابی بهبود یافت و لیکن پرتوتابی بر روی قابلیت هضم دانه جو تأثیر معنی داری نداشت. قابلیت هضم پروتئین دانه سویا و پنبه دانه به طور معنی داری تحت پرتوتابی قرار گرفت و موجب افزایش قابلیت هضم پروتئین آنها شد. پرتوتابی گاما موجب بهبود افزایش وزن دوره، روزانه و ضریب تبدیل خوراک در گوسفندان پرواری شد. پرتوتابی گاما موجب بهبود قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی خوراک در گوسفندان پرواری شد. سطح گلوکز خون گوسفندان پرواری که از خوراک پرتوتابی استفاده کرده بودند نیز به طور معنی داری بالاتر از گوسفندان شاهد بود. در این مطالعه نشان داده شد که پرتوتابی علاوه بر افزایش ماندگاری مواد غذایی و کاهش مواد ضدتعذیه ای به طور معنی داری قابلیت هضم اجزا آنها را بهبود می دهد و می تواند به عنوان یک روش فرآوری صنعتی مورد استفاده قرار بگیرد.

این آزمایش به منظور تعیین اثرات پنبه دانه در جیره بر عملکرد پرواری، خصوصیات لاشه، فراسنجه-های خونی و اندازه گیری قابلیت هضم ظاهری بره های نر نژاد دالاق انجام شد. 16رأس بره نر نژاد دالاق با میانگین وزن اولیه 3/1±57/27 کیلوگرم و سن 10± 100روزگی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار به مدت 90 روز پروار شدند. جیره های آزمایشی شامل: صفر، 7، 14 و 21 درصد پنبه دانه بودند. جیره ها از نظر انرژی قابل متابولیسم و پروتئین مشابه بودند. با افزایش پنبه دانه کامل در جیره، میزان چربی خام در جیره های مختلف افزایش و میزان ndf و adfکاهش یافت. خوراک مصرفی به طور روزانه ثبت شد. وزن کشی دام ها هر دو هفته یک بار انجام شد و ضریب تبدیل محاسبه گردید. در انتهای دوره پرواربندی دو رأس بره از هر تیمار کشتار گردید و اجزای لاشه شامل کبد، کلیه، شش ها، قلب و چربی احشایی اندازه گیری گردید. به منظور اندازه گیری فراسنجه های خونی (شامل گلوکز، کلسترول و تری گلیسرید) در انتهای دوره خون گیری از ورید چپ گردن بره ها انجام گرفت. جهت اندازه گیری قابلیت هضم جیره ها به روش خاکستر نامحلول در اسید یک روز در هفته نمونه های خوراک و مدفوع جمع آوری گردید. نتایج نشان داد که تیمار شاهد (صفر درصد پنبه دانه) از نظر میانگین وزن پایان پروار، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذا، درصد کبد و چربی احشایی لاشه با سایر تیمارها اختلاف معنی داری داشت (05/0?p). با افزایش سطح پنبه دانه در جیره میزان گلوکز کاهش و میزان کلسترول و تری گلیسرید خون به طور معنی دار افزایش یافت (05/0?p). افزایش پنبه دانه منجر به کاهش معنی دار در قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ndf و adfو افزایش معنی دار در قابلیت هضم چربی خام جیره گردید (05/0?p). نتایج آزمایش نشان داد که پنبه دانه را می توان تا 14 درصد در جیره بره های پرواری استفاده نمود.

در این مطالعه تئوری الاستیسیته ی غیرموضعی برای بررسی رفتار کمانشی نانوصفحات و نانو صفحات fgm که به پی الاستیک وصل شده اند به کار برده شده است. این تئوری برای تخمین اثرات مقیاس کوچک بر روی رفتار مکانیکی نانو صفحات بکار می رود. در این پژوهش ابتدا معادله ی حاکم بر کمانش نانو صفحه که تحت فشار دومحوری است بوسیله ی تئوری الاستیسیته ی غیر موضعی بدست آمده و سپس این معادلات برای نانو صفحه ی fgm، نانوصفحه ی دایره ای و برای کمانش حرارتی نانوصفحات بسط داده شده است. در هر یک از معادلات فرض شده است که نانوصفحه ی مورد نظر بوسیله ی پی الاستیک به زمین متصل شده است که این پی الاستیک با استفاده از فنرهایی با سختی فنر یکسان شبیه سازی شده اند. هم مدل وینکلر و هم مدل پسترناک را می توان برای شبیه سازی تراکنش بین نانوصفحه و پی الاستیک بکار برد. یک روش تحلیلی برای تعیین بار کمانشی نانوصفحات که تحت فشار دومحوری است بکار برده شده است. تفاوت بین کمانش تحت فشار تک محوری و کمانش تحت فشار دومحوری در کمانش نانوصفحه ی fgm و کمانش حرارتی نانوصفحات بررسی شده است. این مطالعه نشان می دهد که بار کمانشی تحت فشار دو محوری و تک محوری با افزایش پارامتر غیرموضعی یا پارامتر اثر اندازه کاهش می یابد. به علاوه با افزایش سختی فنرها کمانش تحت فشار تک محوری و کمانش تحت فشار دومحوری به هم نزدیک می شوند در حالی که این دو مقدار با افزایش نسبت اضلاع نانوصفحه از هم دور می شوند. نتایج عددی نشان می دهد که بارگذاری کمانشی روی نانوصفحه و نانوصفحه ی fgm شدیدا به پارامتر غیرموضعی و سختی فنرها بستگی دارد. همچنین تغییرات بار کمانشی با تغییرات سختی فنرها ، نرخ اضلاع نانوصفحه و نرخ فشار بررسی شده است. همچنین رفتار کمانشی نانوصفحه ی دایره ای متصل به پی الاستیک و بدون پی الاستیک با استفاده از همین تئوری بررسی شده است. در نانوصفحه ی دایرهای هم رفتار بار کمانشی با تغییرات شعاع و تغییرات پارامتر غیرموضعی بررسی و مقایسه شده است.