در ده? اخیر، جداسازی انواع سلول های بنیادی و تمایز آزمایشگاهی آنها به منظور استفاده در طب ترمیمی پزشکی و دامپزشکی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. بافت چربی بالغین به عنوان یک منبع بالقوه از سلول های بنیادی مزانشیمی است که می توانند در مهندسی بافت و درمان بیماری های اسکلتی- عضلانی حیوان و انسان مورد استفاده قرار گیرند. از آنجایی که بافت غضروفی به دلیل نداشتن عروق خونی توانایی محدودی در ترمیم آسیب هایش را دارد، اهمیت سلول درمانی با استفاده از سلول های بنیادی در ترمیم ضایعات غضروفی بیشتر مورد تأکید است. در مطالعه حاضر، هدف آن بود که قابلیت تمایزی سلول های بنیادی جدا شده از بافت چربی اسب به بافت غضروف در پاسخ به فاکتورهای رشد مختلف در شرایط آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گیرد. بدین منظور، بعد از جدا سازی 3 گرم چربی از ناحیه گلوتئال دم اسب و انتقال به آزمایشگاه، نمونه ریز و شسته شد و پس از هضم مکانیکی و آنزیمی با کلاژناز 1، سلول ها تا 3 پاساژ کشت داده شدند. سلول های پاساژ سوم، با سیستم کشت پلت به مدت 21 روز تحت شرایط تمایز به غضروف قرار گرفتند. گروه ها شامل: 1) گروه کنترل واجد محیط کشت پایه معمول، 2) گروه واجد محیط کشت پایه تمایز به غضروف و فاقد فاکتور رشد، 3) گروه واجد محیط کشت پایه تمایز به غضروف به همراه فاکتور رشد tgf-?3، 4) گروه واجد محیط کشت پایه تمایز به غضروف به همراه فاکتور رشد bmp-6 و 5) گروه واجد محیط پایه تمایز به غضروف به همراه فاکتورهای رشد tgf-?3 و bmp-6 به میزان 10 نانوگرم در میلی لیتر از هر کدام بودند. وضعیت تمایز به غضروف با رنگ آمیزی های اختصاصی و بیان ژن های اختصاصی مورد ارزیابی قرار گرفت. رنگ آمیزی با آلسین بلو، حضور رسوبات پروتئوگلیکان های اختصاصی بافت غضروفی را در تمام گروه ها بجز گروه کنترل تایید نمود. در رنگ آمیزی ماسون، رشته های کلاژن و ماتریکس خارج سلولی غضروفی در تمام گروه ها بجز گروه کنترل مشاهده شد، ولی ماتریکس خارج سلولی در گروه واجد هر دو فاکتور رشد از انسجام بهتری برخوردار بود. همچنین نواحی دارای پری کندروسیت نیز تنها در لایه های خارجی پلت های کشت داده شده در محیط حاوی هر دو فاکتور رشد دیده شد. بیان ژن اگرکان در همه گروه-ها بجز گروه کنترل مورد تایید قرار گرفت با این تفاوت که میزان بیان آن در گروه های واجد فاکتور رشد و به ویژه در گروه واجد هر دو فاکتور رشد بیشتر بود. در مجموع، نتایج نشان داد که حضور فاکتورهای رشد tgf-?3 و bmp-6 در محیط پایه تمایز به غضروف و به خصوص حضور همزمان هر دو فاکتور، میزان تمایز به غضروف سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی اسب را تقویت می کند.