این مطالعه به بررسی یادگیری افعال روانی انگلیسی توسط فارسی زبانان می پردازد. مطالعات دیگری که تاکنون به موضوع مشابه در زمینه های زبانی دوم و یا خارجی دیگر پرداخته اند، دارای نگاهی تک بعدی بر شکل گیری بی قاعده ی ساختارهای موضوعی می باشند. این مطالعه قصد دارد با نگاهی چندجانبه به موضوع، علاوه بر شکل گیری بی قاعده ی ساختارهای موضوعی به تاثیر ساختار زبان اول، عوامل تسهیل کننده و بازدارنده در سیر تکاملی زبان دوم و خطاهای احتمالی بپردازد. 60 نفر فارسی زبان فراگیر زبان انگلیسی (30 نفردر سطح بسندگی پیشرفته و30 نفر در سطح بسندگی متوسط) از دانشجویان ادبیات زبان انگلیسی در دانشگاه یزد نمونه مورد بررسی را در این مطالعه تشکیل میدهند. داده های مورد نیاز به وسیله ی سه آزمون قضاوت دستوری، جمله سازی، و ترجمه جمع آوری شد. علاوه بر نوع افعال روانی، جملات از نظر ویژگی جانداری وابسته ها و نوع جملات به عنوان دو عامل تسهیل کننده یا بازدارنده در یادگیری مورد کنترل قرار گرفتند. نتایج حاصل نشانگرمشکلات ناچیزی در فهم و تولید افعال روانی براساس شکل گیری ساختارهای موضوعی می باشد. ترجمه به عنوان نمود بهتری از مشکلات فراگیران، انتقال ساختارهایی از فارسی را حتی در ترجمه های گروه پیشرفته نشان می دهد. علاوه بر دسترسی به دستور زبان جهانی (سلسله بندی موضوعی و فرضیه اعمال یکنواخت ساختارهای موضوعی) که با توجه به مشکلات ناچیز فراگیران در شکل گیری ساختارهای موضوعی ثابت می شود، انتقال ساختار زبان اول شواهد لازم برای اثبات تئوری انتقال-کامل دسترسی-کامل را به عنوان فرضیه-ی مراحل اولیه فراگیری زبان دوم فراهم می آورد. علاوه بر این، استفاده از ویژگی جانداری وابسته های فعل، به عنوان نشانه ای معنایی در جهت نمود نحوی آنها برای زبان آموزان در دو سطح بسندگی متوسط و پیشرفته به اثبات رسید. استفاده از ویژگی معنایی درنمود ظاهری وابسته های فعل برای گروه پیشرفته راهبردی تر گزارش شد. همچنین، تغییر در نمود نحوی وابسته ها بر اثر تغییر در نوع جمله که به عنوان عاملی گمراه کننده مورد بررسی بود در یادگیری افعال روانی به اثبات رسید.

بررسی مورفوفیزیولوژیکی چند رقم کلزا به منظور شناسایی نشانگر مرتبط با خشکی

تولید اندک آرتمیزنین در گیاه درمنه (کمتر از 2/1% وزن خشک) باعث شده است که داروهای ساخته شده برای مردم مناطقی که بیماری مالاریا در آن رواج دارد گران تمام شود. در ده? اخیر، تلاش های زیادی در راستای تولید بیشتر این ماده از طریق مهندسی متابولیک، شناخت بیشتر مسیر بیوسنتزی و ژن های دخیل در آن و افزایش میزان بیان آن ها با استفاده از الیسیتورهای گوناگون انجام شده است؛ ولی با این وجود، هیچ کدام از این روش ها مقرون به صرفه نبوده اند. در این مطالعه از سوسپانسیون سلولی گیاه مذکور جهت بررسی میزان آرتمیزینین و همچنین میزان بیان دو ژن کلیدی sqs و dbr2 درگیر در بیوسنتز این ماده استفاده شد. به این منظور چهار بازه زمانی 8، 24، 48 و 72 ساعت پس از اعمال الیسیتور استفاده شد. میزان آرتمیزنین تولیدی با استفاده از hplc و میزان تغییرات بیان ژن با استفاده از qrt-pcr بررسی شد. بیشترین میزان تولید آرتمیزنین در تیمار 5 میلی گرم در لیتر نانو کبالت و بعد از 24 ساعت حاصل شد. در تیمار فوق، تولید آرتمیزنین نسبت به نمونه شاهد 25/2 برابر افزایش داشت (µg/g d.wt 35 /113). نتایج نشان داد که همبستگی معکوس و معنی داری بین بیان دو ژن sqs و dbr2 در رابطه با میزان تولید آرتمیزنین در تیمارهای مختلف نانو کبالت وجود دارد. همچنین مشخص شد که افزایش میزان غلظت نانو کبالت در بازه زمانی 72 ساعت و افزایش غلظت نانوکیتوزان در بازه زمانی 48 ساعت، باعث کاهش معنی داری در بیان ژن های sqs و dbr2 شد. در مطالعه اخیر، مشخص شد که اثرات نانو ذرات مورد مطالعه، در غلظت های بالا و در های زمانی ذکر شده با کاهش بیان ژن های sqs و dbr2 به عنوان ژن های درگیر در مسیر های انحرافی بیوسنتز آرتمیزنین، باعث افزایش میزان بیوسنتز این ماده می شوند.

با استفاده از فناوری های مولکولی بسیاری از ژن های کنترل کننده گلدهی در گیاهان شناسایی شده اند. بیشتر این ژن-ها متعلق به خانواده بزرگ عوامل رونویسی mads-box هستند. گیاه زعفران یک گیاه تجاری و ارزشمند است که به منظور استفاده از گل و بویژه کلاله آن کشت می شود. درک چگونگی تشکیل گل در گیاه زعفران به افزایش عملکرد و کاهش هزینه های تولید آن کمک بسزایی می کند. بدین منظور در این تحقیق بیان ژن هایی از خانواده mads-box که در تشکیل گل بویژه کلاله نقش دارند مورد بررسی قرار گرفت و میزان بیان آن ها با یکدیگر در کلاله و سایر اندام های گل و نیز اندام های رویشی مقایسه گردید. همچنین همسانه سازی دو ژن دخیل در تولید گل در زعفران انجام شد. ژن های ag1a و ag1b متعلق به کلاس c خانوادهmads-box در سه اندام جنسی تخمدان، کلاله و پرچم بیان شدند. بیان ژن های sep3a، sep3b، sep3c و sep3d از کلاس e این خانواده ژنی در چهار اندام گلبرگ، پرچم، کلاله و تخمدان تعیین گردید. ژن های ag1a و ag1b در حامل ptg19 در باکتری e.coli سویه dh?5 همسانه شدند. ژن های همسانه سازی شده توالی یابی شدند و در سایت ncbi ثبت شدند. با استفاده از نرم افزارهای بیوانفورماتیکی ابتدا توالی پروتئینی ژن های مورد نظر به دست آمد و سپس ویژگی وزن مولکولی، نقطه ایزوالکتریک و تعداد اسید آمینه پروتئین ها تعیین شد. در نهایت ساختار دوم و سوم پروتئین های ag1a و ag1b با استفاده از نرم افزارهای بیوانفورماتیکی ترسیم شدند.

شوری یکی از فاکتورهای مهم محیطی است که رشد گیاهان را محدود می کند. اسید سالیسیلیک نیز به عنوان یک هورمون نقش مهمی در مقاومت گیاهان به تنش های محیطی دارد. به منظور بررسی تاثیر اسید سالیسیلیک در کاهش اثرات نامطلوب شوری بر گیاه همیشه بهار، آزمایشی در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در سال 1391 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام گرفت. در این آزمایش شوری به عنوان عامل اول با 5 سطح (1، 3، 5، 7 و 9 دسی زیمنس بر متر) و اسید سالیسیلیک به عنوان عامل دوم با سه سطح (0، 100 و 200 میلی گرم بر لیتر) به صورت محلولپاشی برگساره ای در نظر گرفته و برخی صفات مرفولوژیک، فیزیولوژیک و بیوشیمیایی ارزیابی شد.اثر تنش شوری بر تمام صفات ارزیابی شده به جز تعداد گل معنی دار شد. با توجه به نتایج، شوری سبب کاهش صفات مرفولوژیک، محتوای نسبی آب برگ، شاخص کلروفیل، فلورسانس کلروفیلی بیشینه، عملکرد کوانتومی، صفات روزنه ای،کلروفیل a، b و کل، کاروتنوئید، کاتالاز و پروتئین برگ و افزایش صفاتی همچون نشت یونی، فلورسانس کلروفیلی کمینه، فلاونوئید، آنتوسیانین، قندهای احیا کننده، پرولین، مالون د آلدئید، پر اکسیداز و پلی فنل اکسیداز نسبت به شاهد شد. اثر ساده اسید سالیسیلیک به جز تعداد گل و عمر گل در سایر صفات ارزیابی شده معنی دار شد. برهمکنش شوری و اسید سالیسیلیک در همه صفات به جز وزن تر ریشه، وزن تر و خشک گل، قطر گل، نشت یونی، شاخص کلروفیل، فلورسانس کمینه و بیشینه، عرض روزنه رو و زیر برگ، عرض سلول نگهبان رو و زیر برگ، طول روزنه زیر برگ، کاروتنوئید، کاتالاز و پراکسیداز معنی دار شد. با توجه به نتایج، در بیشتر صفات، غلظت 100 میلی گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک در بهبود اثرات تنش شوری موثرتر واقع شد. مجموع نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که شوری سبب کاهش و اختلال در رشد گیاه می شود و کاربرد اسید سالیسیلیک تا حدی می تواند اثرات مخرب شوری را کاهش دهد و سبب افزایش تحمل گیاه به شوری شود.

گیاه روغنی کنجد (l. sesamum indicum) دارای مقادیر زیادی آنتی اکسیدان و متابولیت های ثانویه، یک منبع تغذیه-ای مهم در تامین و حفظ سلامت انسان است. اهمیت ویژه دانه کنجد به دلیل ماده مهمی به نام سزامین است که یکی از مهم ترین آنتی اکسیدان های طبیعی روغن کنجد است. به دلیل کاربرد آن در درمان بیماری ها به خصوص سرطان ها در دهه های اخیر تلاش های زیادی در راستای شناخت ییشتر فواید سزامین، ژن های دخیل در مسیر بیوسنتز این ماده و افزایش میزان بیان ژن های دخیل در این مسیر انجام شده است. در این مطالعه میزان بیان ژن های کلیدی دخیل در مسیر بیوسنتز سزامین شامل ژن هایcyp81q1 ،cyp81q2 ،cyp81q3 و c3h در دانه ده رقم کنجد شامل ارقام یکتا، زودرس فلسطینی، ناز تک شاخه، ناز چند شاخه، اولتان، جیرفت، دشتستان5، دشتستان2، ورامین و کرج1 بررسی شد. برای این منظور ابتدا بهینه سازی استخراج rna از دانه روغنی کنجد انجام شد و در مقایسه با روش های مختلف مورد استفاده بیشترین میزان rna از نظر کمی و کیفی به روش بهینه شده در این تحقیق بدست آمد. میزان تغییرات بیان ژن ها با استفاده از ژن خانه دار 18s rrna و روش qrt-pcr بررسی شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که میزان بیان ژن cyp81q1 در رقم زودرس فلسطینی پایین بوده و در نتیجه بعلت کاهش بیان این ژن احتمالا میزان سزامین روغن کنجد پایین است و به همین علت این رقم را نمی توان در مقایسه با سایر ارقام به عنوان یک رقم روغنی مطلوب از نظر کیفییت معرفی کرد. در حالیکه رقم یکتا در بین ارقام دیگر بیشترین میزان بیان ژن cyp81q1 را داشته و یکی از بهترین ارقام در تولید روغن از نظر کیفی و کمی است. دو ژن cyp81q2 و cyp81q3 همولوگ های ژن cyp81q1 هستند و به ترتیب از گونه های sesamum radiatum وsesamum alatum جداسازی شده اند. ژن cyp81q2 در ناز چند شاخه بیشترین و ژن cyp81q3 در رقم زودرس فلسطینی کمترین میزان بیان ژن را داشته اند. همچنین میزان بیان ژن c3h (از ژن های خانواده cyp با نام cyp98a20) که از ژن های مهم مسیر فنیل پروپانوئید است و نقش مهمی در تولید سزامین دارد بررسی شد. مقایسه داده های مربوط به بیان ژن c3h در دانه ارقام مختلف کنجد نشان داد که ارقام کرج1، یکتا و دشتستان5 بیش ترین میزان بیان ژن c3h و اولتان کم ترین میزان بیان را دارند. ارقام کرج1، یکتا و دشتستان5 جزء ارقام تقریبا" دیررس هستند. ارقام دیررس دارای روغن بیشتر و محتوای سزامین بالاتری در مقایسه با ارقام زودرس هستند.

مقدمه: کنجد (sesamum indicum l.) به دلیل تولید ترکیبات لیگنانی از جمله سزامین و سزامول دارای اهمیت ویژه ای است. سزامین از دسته لیگنان های فوروفوران است که در گیاهان آوندی و خصوصا" گونه کنجد وجود دارد. سزامین به دلیل دارا بودن اثرات بیولوژیکی سودمند در پستانداران مورد توجه زیادی قرار گرفته اما نقش های فیزیولوژیکی و بیوسنتزی آن هنوز شناسایی نشده است. در سال های اخیر تلاش های زیادی برای شناسایی ژن های دخیل در مسیر بیوسنتزی سزامین انجام شده است. هدف: در این تحقیق ابتدا بهینه سازی کشت سوسپانسیون سلولی کنجد انجام شد و سپس تاثیر دو الیسیتور نانو ذره روی و کبالت بر میزان بیان چهار ژن کلیدی دخیل در بیوسنتز سزامین شامل cyp81q1، cyp81q2، cyp81q3 و c3h در کشت سوسپانسیون سلولی کنجد بررسی گردید. روش: الیسیتورهای نانو ذره روی و کبالت با غلظت های 25/0، 5/0 و 1 میلی گرم در لیتر در کشت سوسپانسیون سلولی 18 روزه کنجد اعمال شدند و نمونه برداری در سه بازه زمانی 2، 8 و 24 ساعت پس از تیمار صورت گرفت. از نمونه های سلولی منجمد شده با نیتروژن مایع برای تعیین سطح بیان ژن ها با روش qrt-pcr استفاده شد. نتایج: نتایج این تحقیق نشان دادند که ژن های cyp81q1، cyp81q2، cyp81q3 و c3h بیشترین سطح بیان را در تیمار حاوی 25/0 میلی گرم در لیتر نانو ذره روی و 8 ساعت بعد از اعمال الیسیتور داشتند. بیان ژن-های cyp81q2 و cyp81q3 در سلول های تیمار شده با 5/0 میلی گرم در لیتر نانو ذره کبالت در 8 ساعت بعد از اعمال الیسیتور به حداکثر رسید. بیشترین میزان بیان ژن cyp81q1، 24 ساعت بعد از اعمال 5/0 میلی-گرم در لیتر نانو ذره کبالت بود. میزان بیان ژن c3h، 4/1 و 8/0 برابر به ترتیب 2 و 8 ساعت بعد از کاربرد نانو ذره کبالت نسبت به نمونه شاهد افزایش داشت. بحث: براساس نتایج این تحقیق میزان بیان ژن های دخیل در تولید لیگنان سزامین در همه نمونه های تیمار شده با نانو ذرات روی و کبالت افزایش یافت. میزان افزایش بیان این ژن ها به طور عمده به مقدار الیسیتور و بازه زمانی بعد از اعمال الیسیتور بستگی داشت.