چکیده پژوهش های متنوعی در بررسی مناسبات ایران و عثمانی در دوره قاجار یه با تحلیل مقولاتی چون شرح جنگهای خونین، مسئله عشایر مرزی، موضوع طولانی و چالش زای مرزها تاثیر و تاثرات اشتراکات سیاسی- فرهنگی توسط پژوهشگران تاریخ معاصر ایران صورت گرفته است.در این میان عتبات عالیات و نقش آن در مناسبات ایران و عثمانی در دوره قاجار از مباحثی است که کمتر مورد توجه پژوهشگران و مورخان تاریخ ایران و عثمانی قرار گرفته است. رفت و آمد کاروان های زیارتی ایران به عتبات، اقامت برخی از ایرانیان در شهرهای مقدس عراق، حمل جنائز جهت تدفین در عتبات عالیات، حوزه های علمیه عتبات و نقش آنان در روند گسترش تشیع در عراق و واکنش دولت عثمانی نسبت به این موارد از موضوعات قابل تأملی است که از سال 1313 ه.ق تا پایان دوره قاجاریه در مناسبات ایران و عثمانی تاثیر بسزایی داشت و در واقع می توان گفت از موضوعات مهم و موثری بود که تا پایان دوره قاجاریه و فروپاشی امپراطوری عثمانی روابط هر دولت را متزلزل می کرد. با توجه به اهمیت این موضوع پایان نامه حاضر می کوشد با استناد اسناد و منابع اصلی به تحلیل و تبیین نقش عتبات عالیات در مناسبات ایران و عثمانی در فاصله سالهای 1313ه.ق تا سقوط قاجاریه در ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، علمی و آموزشی بپردازد.