تجارت همواره نقش موثری در اقتصاد کشورها داشته است انجام و توسعه تجارت در هر کشوری متکی بر عواملی می باشد که در هر منطقه و محدوده جغرافیایی می تواند متفاوت باشد .در ایران از دیرباز تجارت به سبب واقع شدن در راه ابریشم رونق داشته و عامل مهمی در سقوط و ظهور سلسله ها بوده است. هدف از این پژوهش که به روش کتابخانه ای مبتنی بر توصیف ، تحلیل و استدلال داده ها و اطلاعات گرد آوری شده می باشد ، بررسی عوامل موثر بر تجارت در فاصله زمانی سلطنت شاه صفی تا شاه سلطان حسین صفوی است که بدون شناخت اجزای جامعه ،حکومت و تعاملات بین المللی حاکم بر جهان آن روز امکان پذیر نمی باشد .با رونق تجارت جهانی توسط اروپائیان که با ورود آنان و به لطف پیشرفتهای تکنولوژیکی شان میسر شد ، و همزمانی این وقایع با اقدامات عباس اول که در ارتباط با رشد وتوسعه زیر ساختهای اقتصادی ، تجاری و تولید ابریشم به عنوان محصول عمده جهت صادرات صورت پذیرفت ، نوید ورود ایران به عرصه تجارت جهانی را می داد. اما عدم پیگیری این سیاستها توسط جانشینان وی که ریشه در ساختار حکومت صفوی داشت و همچنین مصرف عایدات کشور به صورت کالا ، پول، کالا در دربار و سپاه وهمچنین وابستگی سیاسی شهرها به حکومت که موجب می شد فضایی مناسب علیرغم وجود امکانات بالقوه برای خیز اقتصادی ، بوجود نیاید ،و در آخر خروج بی رویه مسکوکات از کشور که افت کیفی مسکوکات را بدنبال داشت موجبات رکود اقتصادی را در کشور فراهم کرد و مانع از رشد و شکوفایی تجارت در دوره جانشینان شاه عباس شد.