در دهه ی1990، رویکرد نوینی تحت عنوان گردشگری حامی فقرا پا به عرصه وجود گذاشت؛ نگرشی که در آن گردشگری ابزاری برای کاهش فقر محسوب می شد. دیدگاه مذکور، توجه بسیاری از کشورهای درحال توسعه به خصوص آنهایی که از جاذبه های گردشگری بهره مند بودند را به خود جلب نمود، چرا که حامی فقرا نه تنها مبانی توسعه پایدار را دردل خود داشت که به حل معضل اساسی به نام فقر نیز کمک می کرد. از سوی دیگر، با مطرح شدن برنامه "گردشگری پایدار-کاهش فقر" از جانب سازمان جهانی جهانگردی، مطالعات در زمینه حامی فقرا گسترده تر شد. اما غالب این تحقیقات بر تاثیر گردشگری بر کاهش فقر پرداخته، تاثیر آن را بر جامعه محلی بررسی نموده اند. آنچه که در این میان نادیده گرفته شده، پیامدهای این نوع سفرها بر خود گردشگران است. از اینرو تحقیق حاضر برآن است تا تاثیرات سفرهای حامی فقرا را بر گردشگران بررسی نماید. تاثیرات در سه بعد نگرش به زندگی، ادراک فقر و مهارت های فردی و اجتماعی مورد بررسی قرارگرفته است. شبکه طلایه داران جهاد (گروهی فعال در زمینه اردوهای جهادی) به عنوان محدوده مطالعاتی در نظر گرفته شده است. پژوهش برمبنای راهبرد از نوع توصیفی- پیمایشی بوده و داده ها با استفاده از دو ابزار پرسشنامه و مصاحبه گردآوری گردیده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه نرم افزار spss و برای مصاحبه روش تم وکدگذاری دستی به کار رفته شد. نتایج نشان می دهد، اردوهای جهادی بر هر سه بعد نگرش به زندگی، ادراک فقر و مهارت های فردی و اجتماعی، تاثیری مثبت دارد. در ادامه بر آن با تحلیل داده های مصاحبه، 16 شاخص به عنوان اثرات بر گردشگران شناسایی گردید.