پارک ها یکی از مهمترین کاربری های شهری هستندکه توزیع مناسب آنها در سطح شهر و دسترسی مطلوب به آن ها به منظور رسیدن به اهداف اساسی توسعه یعنی عدالت اجتماعی و توسعه عادلانه حائز اهمیت بوده و یکی از نیازهای اساسی در هر شهر می باشند. تحقیق حاضر با هدف شناخت الگوی توزیع فضایی پارک های شهری و میزان دسترسی به آنها در سطح شهر شیراز و شناسایی نارسایی های موجود از لحاظ خدمات رسانی پارک ها انجام شده است و با بهره گیری از کاربرد گسترده انواع توانمندی های سیستم اطلاعات جغرافیایی و با استفاده از تکنیک های کمی رایج به این مهم پرداخته شده است. علاوه بر این ها با تدوین و تکمیل پرسشنامه و با استفاده از نرم افزار spss میزان رضایت شهروندان از تعداد پارک های موجود در شهر، میزان دسترسی به پارک ها و... مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.بر اساس یافته های تحقیق، توزیع کل پارک ها در شهر شیراز نیمه متعادل بوده و تفاوت کمی از این نظر در بین مناطق دیده می شود. با این وجود توزیع پارک های منطقه ای، ناحیه ای و به ویژه شهری در سطح شهر متعادل نبوده و بعضی از مناطق مثلاً منطقه 6 فاقد دسترسی به این نوع از پارک ها هستند. بررسی نتایج حاصل از پرسشنامه و عوامل موثر بر دسترسی نیز نشان داد که بیش از 60 درصد افراد از دسترسی خوبی به پارک ها برخوردار بوده و در فاصله کمی از پارک ها سکونت دارند.