بشر از آغاز زندگی بر روی زمین ، بنا به فطرت و برای ارضای حس پرستش ، پیوسته به دین و ماوراء الطبیعه گرایش داشته است . در پرتو این حقیقت الهی ، اموری خاص «تقدس» می یابند. امروزه همه ی اندیشمندان به نقش جدایی ناپذیر دین و مقدسات در زندگی انسان ها اتفاق نظر دارند،اما متأسفانه بسیاری از صاحبان ثروت و قدرت و جویندگان مال و مقام دنیایی، دین را ابزار رسیدن به خواسته ها و اهداف پوچ دنیایی قرار داده اند. از آنجا که شعر و ادبیات انعکاس دهنده ی اندیشه های حاکم بر جامعه و هم چنین بیانگر جهان-بینی شاعر است ، شاعران بزرگ فارسی به ستیز با آن نوع دین ورزی که از ریا و دروغ و فریب سرچشمه می-گیرد، پرداخته اند. در این تحقیق ، به بررسی نگاه چهار شاعر بزرگ معاصر ( سپهری ، شاملو ، اخوان ثالث و فرخزاد) نسبت به مقدسات پرداخته ایم . یاحقی، در کتاب جویبار لحظه ها، ادبیات معاصر ایران را به چهار دوره (دوره ی اول:1300تا 1320 ، دوره ی دوم : 1320تا 1332، دوره ی سوم : 1332 تا 1342، دوره ی چهارم 1342 تا 1357)تقسیم بندی کرده است.در پژوهش حاضر، مبنا بر این نوع تقسیم بندی قرار داده شده است. فصل اول سابقه و ضرورت ، اهداف ، سوال ها و فرضیه های تحقیق ، پیشینه ی تحقیق و تعریف دین ، رابطه ی دین با ادبیات، مقدسات و امور مقدس را در بر می گیرد. هر کدام از فصل های دیگر به بررسی یک دوره و مختصری از اوضاع سیاسی – اجتماعی و جریان های شعری آن دوره و همچنین بررسی نوع نگاه یک شاعر در طول زندگی اختصاص یافته و در پایان هم نتیجه گیری صورت گرفته است .