هدف پژوهش حاضر رابطه سبک های هویت و سبک دلبستگی به والدین و همسالان با میزان خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان پایه سوم مقطع راهنمایی در شهر زابل می باشد. روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان شهر زابل می باشد و حجم نمونه 251 نفر است که 125 نفر پسر و 126 نفر دختر بودندکه به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های سبک هویت برزونسکی (1989)، دلبستگی به والدین و همسالان آرمسدن و گرینبرگ (1987) و خودکارآمدی اجتماعی نوجوان کنلی (1989) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و آزمون آماری t گروههای مستقل و آزمون anova دو طرفه انجام گرفته است. نتایج رگرسیون گام به گام و همبستگی پیرسون نشان داد که تمام ابعاد دلبستگی به والدین و همسالان با سبک های هویت ارتباط معناداری دارد. همچنین ارتباط با مادر و احساس جدایی از همسالان پیش بینی کننده مثبت برای سبک های هویت بودند. همچنین جهت گیری اطلاعاتی سبک های هویت و ارتباط با همسالان از ابعاد دلبستگی به خانواده و همسالان پیش بینی کننده مثبت برای خودکارآمدی اجتماعی بودند. نتایج آزمون t گروههای مستقل نشان داد که دانش آموزان پسر در ابعاد اعتماد به مادر، ارتباط با مادر، ارتباط با پدر، احساس جدایی از مادر، شرکت در گروههای اجتماعی، دوستی و صمیمیت و خودکارآمدی اجتماعی نسبت به دانش آموزان دختر نمره بالاتری را کسب کردند و دانش آموزان دختر در ابعاد اعتماد به همسالان، ارتباط با همسالان و جهت گیری هنجاری نسبت به دانش آموزان پسر نمره بالاتری را کسب نمودند. به طور کلی در بررسی نتایج مشاهده شد که بین سبک های هویت و سبک دلبستگی به والدین و همسالان با میزان خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان ارتباط معناداری وجود دارد.