هدف پژوهش، بررسی نقش هوش معنوی،‎ ‎خودکار آمدی و عاطفه مثبت در پیش بینی ‏تاب آوری در پرستاران و همچنین بررسی نقش متغیرهای جمعیت شناسی سن، جنس و ‏سابقه کار در تغییر ترتیب اولویت پیش بینی کننده ها، می باشد‎.‎‏ نوع مطالعه توصیفی- ‏همبستگی است. 180 پرستار (149نفر زن و 31 نفر مرد) از بیمارستان های تابعه دانشگاه ‏علوم پزشکی شهرستان زاهدان در سال 1392 به روش نمونه گیری سهمی تصادفی ‏انتخاب شدند. متغیرها با استفاده از پرسشنامه های تاب آوری، هوش معنوی، خودکار ‏آمدی و عاطفه مثبت سنجیده شد. اطلاعات با استفاده از روشهای همبستگی پیرسون و ‏رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد خودکار آمدی و ‏هوش معنوی به ترتیب پیش بینی کننده های مثبت تاب آوری هستند. نتایج رگرسیون ‏در ارتباط با متغیرهای جمعیت شناسی نشان داد که در گروه سنی 36-22 و 51-37 ‏خودکار آمدی و هوش معنوی پیش بینی کننده مثبت تاب آوری می باشد. با توجه به ‏نقش جنیست، در پرستاران مرد هوش معنوی و در پرستاران زن خودکار آمدی و هوش ‏معنوی پیش بینی کننده مثبت تاب آوری می باشد. نقش عامل سابقه کار نشان داد که در ‏گروه های 9-1 سال، 18-10 سال و 28-19 سال خودکار آمدی و هوش معنوی پیش ‏بینی کننده مثبت تاب آوری بوده است. باتوجه به نتایج استنباط میشود که با آموزش و ‏مداخلاتی که شامل افزایش خودکارآمدی و هوش معنوی می شود می توان تاب آوری ‏پرستاران را ارتقا بخشید.‏