هدف از نگارش این پایان نامه ارائه مدلی از راننده بر اساس رفتار انسانی جهت تشخیص خواب آلودگی است. پارامترهای این مدل با اندازه گیری خروجی های عملکردی خودرو توسط آزمایشات طراحی شده بر روی شبیه ساز رانندگی برای راننده های مختلف در شرایط هوشیار و خواب آلوده اندازه گیری شدند و ارتباط مقادیر آن پارامترها با خواب آلودگی افراد مقایسه گردید. نتایج تحلیل ها نشان دادند ثابت زمانی تأخیر پردازش راننده، ثابت زمانی تأخیر جبران سازی و نرخ جبران سازی راننده ها، با خواب آلودگی و هوشیاری آن ها ارتباط مستقیم داشته و می توان از آن ها به عنوان یک معیار تشخیص خواب آلودگی استفاده نمود. صحت نتایج فوق توسط معیار خواب آلودگی کرولینسکا مورد بررسی قرار گرفت. تفاوت عمده روش اتخاذ شده در این پایان نامه، تشخیص و تحلیل رفتار راننده بر اساس مدل انسانی به جای بررسی مستقیم پارامترهای اندازه گیری شده از عملکرد خروجی خودرو است. از دیگر نقاط قوت این پایان نامه ارائه مدل فرمان دهی راننده بر اساس تعامل گشتاوری به جای مدل تعامل زاویه ای است که با رفتار واقعی انسان مطابقت دارد. نتایج حاصله نشان دادند که استفاده از پارامترهای قابل شناسایی یک مدل انسانی از راننده، نتایج قابل قبول تری از بررسی شاخصه های عملکردی حاصل از پارامترهای خام اندازه گیری شده دارد. علاوه بر آن استفاده از یک مدل تعامل گشتاوری در شبیه سازی رفتار راننده ضروری به نظر می رسد. معیار کرولینسکا با وجود استفاده مکرر توسط محققین مختلف دارای ضعف هایی در شناسایی میزان خواب-آلودگی افراد می باشد که در این پژوهش برای رفع برخی از این ضعف ها، ارزیابی ویدئویی چهره توسط ناظرین بیرونی نیز لحاظ گردید.