چکیده: عنوان: کژیها و کاستیهای کارایی درونی نظام آموزشی مناطق عشایری استان سیستان و بلوچستان:ارائه راهکار برای بهبود فرصتهای آموزشی تحقیق حاضر با هدف شناخت کاستیهای کارایی درونی وضع موجود دوره های آموزشی ابتدایی، راهنمایی و متوسطه مناطق عشایری استان سیستان و بلوچستان صورت گرفته است. این تحقیق که به روش توصیفی تحلیلی انجام شده وجامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان عشایردرمقاطع آموزشی سه گانه در سال تحصیلی 90-89 مناطق وشهرستانهای استان بوده و نمونه برابر کل جامعه آماری درنظرگرفته شده است. اطلاعات موردنیازبا استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای و همچنین از طریق آمار نامه های موجود بطور مستندجمع آوری گردید.سپس بااستفاده از روشهای آمارتوصیفی مرتبط باکژیهاوکاستیهای بین مناطق ازجمله محاسبه نسبتها،درصدها،شاخص انتخاب، ضریب جینی ورسم منحنی لورنز ،اطلاعات بدست آمده مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت.نتایج ویافته های تحقیق نشان دادکه فرصتهای آموزشی دانش آموزان مقاطع مختلف در هیچکدام از مناطق عشایری به نسبت مساوی و بارتبه یکسان توزیع نشده است.در مقطع ابتدایی میزان پوشش تحصیلی واقعی دانش آموزان دختر(84) ازپسر ان (97)کمتر بوده است. همچنین در مقطع راهنمایی میزان پوشش تحصیلی واقعی دانش آموزان دختر(3.74) ازپسران(5.62)کمتر بوده و در مقطع متوسطه میزان پوشش تحصیلی واقعی دانش آموزان دختر(5.6) و پسران(19) بوده است. میزان نرخ گذر تحصیلی ازابتدایی به راهنمایی(6.6) واز راهنمایی به متوسطه (34)براورد شده است.ضریب بهرهبرداری ازفضاهای آموزشی دردوره ابتدایی(1.6)،دوره راهنمایی(1.04)ودردوره متوسطه(1)بوده است.نرخ تراکم دانش آموزی دانش آموزان دردوره های ابتدایی(12.9)،راهنمایی(6.6)ومتوسطه (13.2)بوده است. همچنین توزیع معلمین وفضاهای آموزشی در مناطق مختلف عشایری به صورت نابرابر بوده است.نسبت دانش آموز به معلم درمناطق عشایری استان(17) براورد شده است. واژه های کلیدی:کژی هاوکاستیها،عشایر،فرصتهای آموزشی