امروزه پژوهشگران ایده های زیادی برای ساخت کامپیوتر های کوانتومی ارایه داده اند. باتوجه به مطالبی که در مورد کاربرد های در همتنیدگی مطرح شده است همبستگی کوانتومی دیگری به جز درهمتنیدگی پیدا شده که ادعا بر این است که کارآیی آن بهتر از درهمتنیدگی است و حتی در مواردی که درهمتنیدگی در سیستم صفر می باشد باز ناسازگاری کوانتومی وجود دارد. ما در این پایان نامه دو همبستگی کلاسیکی و کوانتومی را تعریف کرده و نحوه ی محاسبه ی آن ها را مورد بررسی قرار خواهیم داد سپس با تعریف بعضی از معیارهای درهمتنیدگی آشنا خواهیم شد. در ادامه ناسازگاری کوانتومی را تعریف کرده و مشکل محاسبه ی آن را مطرح خواهیم کرد و در نهایت به تفاوت های ناسازگاری کوانتومی و درهمتنیدگی و همبستگی کلاسیکی خواهیم پرداخت. باتوجه به نموداری که بر حسب ناسازگاری کوانتومی و میزان درهمتنیدگی رسم گردیده است می بینیم که در حالت کلی ناسازگاری کوانتومی با درهمتنیدگی در حال افزایش است تا اینکه برای حالات خالص مقادیر یکسانی پیدا می کنند و مرزهای این نمودار توسط حالات و مشخص می گردد. در نموداری که بر حسب ناسازگاری کوانتومی و آنتروپی خطی رسم شده است دیده می شود که حالت و حالات با بیشترین درهمتنیدگی (mems) هر دو زیری از حالات دو پارامتری هستند.