خود باوری به عنوان یکی از خصوصیات زبان آموزان، نقش مهمی در موفقیت آنها در یاد گیری زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی دارد. بسیاری از محققان خود باوری را به عنوان موثرترین عامل در پیش بینی موفقیت در یادگیری زبان به طور کلی می دانند. اما به علت وابسته بودن خود باوری به کار و حوزه ای که در آن تجلی پیدا می کند، مشخص نیست آیا در حقیقت خود باوری می تواند به عنوان موثرترین عامل در پیش بینی موفقیت در یادگیری مهارت های مختلف زبان یعنی شنیدن، صحبت کردن، خواندن و نوشتن نیز در نظر گرفته شود. بعلاوه، مرور پیشینه تحقیق در این زمینه مشخص می کند که خود باوری با دو سازه دیگر یعنی اضطراب در زبان خارجی و راهکار های یادگیری زبان بسیار مرتبط است. همچنین این دو سازه به نوبه خود نقش مهمی در پیش بینی موفقیت زبان آموزان در یادگیری زبان دارند. هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه میان خودباوری در درک شنیداری، اضطراب در درک شنیداری زبان خارجی، استفاده از راهکار های درک شنیداری و مهارت درک شنیداری زبان آموزان ایرانی بود. بدین منظور، یکصد و چهل و پنج زبان آموز ایرانی در سال اول دانشگاه پرسش نامه های خودباوری در درک شنیداری، اضطراب در درک شنیداری زبان خارجی و استفاده از راهکار های درک شنیداری را تکمیل کردند. علاوه بر این، شرکت کنندگان به بخش شنیداری آزمون آیلتس نیز پاسخ دادند. نتایج تجزیه وتحلیل داده ها تفاوت قابل ملاحظه ای را میان زبان آموزان ایرانی که دارای خودباوری بالایی در درک شنیداری بودند نسبت به کسانی که از خودباوری کمتری در درک شنیداری برخوردار بودند در استفاده از تمام دسته های راهکار های درک شنیداری به جز دسته های جبرانی و حافظه نشان داد. افزون بر این، تجزیه و تحلیل داده ها رابطه منفی معنی داری را میان خودباوری در درک شنیداری و اضطراب در درک شنیداری زبان خارجی نشان داد. درپایان، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که هنگامی که دو سازه مرتبط به خود باوری (یعنی اضطراب در زبان خارجی و راهکارهای یادگیری زبان) در تحلیل رگرسیون ثابت نگه داشته شوند، خود باوری در درک شنیداری موثر ترین عامل در پیش بینی موفقیت زبان آموزان ایرانی در مهارت شنیداری آنها می باشد.