در این پژوهش سعی شده است که با استفاده از یک مدل ترکیبی از روشهای dea و ahp ، از نقاط قوت آنها بهره گرفته شود ونقاط ضعف این دو روش به حداقل برسد .سپس به منظور ارزیابی کارایی شرکتهای داروسازی در ایران از این مدل ترکیبی استفاده شده است. صنعت دارو، یکی ازصنایع مبتکر ، سود آور و با نوآوری بالا است که نقش مهمی در سلامت و طول عمر انسانها در یک جامعه بازی می کند. از این رو، ارزیابی کارایی این بخش از صنعت ، مقایسه واحدهای فعال در این صنعت و شناسایی نقاط قوت و ضعف آنها در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا با در نظر گرفتن تحقیقات مشابه و نیز جنبه های چهارگانه کارت امتیازی متوازن (bsc) ،نهاده ها و ستاده هایی برای هر یک از واحدهای دارویی تعیین شده و سپس با مدل ترکیبی ahp/dea به بررسی و مقایسه واحدهااز لحاظ کارایی ونیز کارایی در بخشهای ملموس و ناملموس سازمان پرداخته شده است. سپس نتیجه این بررسی نیز با نتایج مدلهای dea و anderson-petersonمقایسه شده اند.با وجود همبستگی بسیار بالا بین این دو رتبه بندی، مدل ترکیبی بر خلاف dea توانایی رتبه بندی کامل را دارد و از قدرت تفکیک بالاتری برخوردار است. این مدل برخلاف ahp به مقایسات زوجی توسط تصمیم گیرنده نیاز ندارد و از نهاده های واقعی استفاده میکند. در نهایت بااستفاده از سیستمهای استنتاج فازی به تحلیل حساسیت کارایی در بخشهای ملموس و ناملموس پرداخته شده است.