چکیده این پژوهش طی یک دوره 60 روزه در کارگاه تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید مرجانی گرگان به منظور بررسی تاثیر گیاهان دارویی سیر، زنجبیل و گزنه هر یک به مقدار 1% جیره بر رشد، پارامترهای خونی و پاسخ های استرسی فیل ماهیان جوان انجام گرفت. پارامترهای رشد هر 15 روز، فاکتورهای خونی هر 20 روز و پاسخ های استرسی در پایان دوره بررسی شدند. در روز 15، درصد افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، درصد رشد روزانه و شاخص وضعیت در تیمار زنجبیل افزایش معنی داری نسبت به شاهد و تیمار سیر داشت (05/0 p<). ضریب تبدیل غذایی در تیمار زنجبیل و سیر کاهش معنی داری نسبت به شاهد داشت (05/0 p<). در روز 45، درصد افزایش وزن بدن در تیمار زنجبیل افزایش معنی داری نسبت به سایر تیمارها نشان داد (05/0 p<) و در پایان دوره درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در تیمار سیر کاهش معنی داری نسبت به شاهد و زنجبیل داشت (05/0p<). در روز 20، غلظت هموگلوبین در تیمار گزنه نسبت به سایر تیمارها و درصد هماتوکریت در تیمار سیر نسبت به شاهد افزایش معنی داری داشت (05/0p<). تعداد کل گلبول های سفید در تیمار زنجبیل کاهش معنی داری را نسبت به سایر تیمارها نشان داد (05/0p<). کمترین درصد لنفوسیت در شاهد مشاهده شد (05/0p<) و کمترین درصد ائوزینوفیل مربوط به تیمار زنجبیل بود (05/0p<). در روز 40، افزایش معنی دار غلظت هموگلوبین در تیمار گزنه نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد (05/0p<). تعداد کل گلبول های سفید در تیمار سیر افزایش معنی داری نسبت به شاهد و تیمار گزنه داشت (05/0p<). حجم متوسط گلبولی و وزن هموگلوبین داخل گلبولی در تیمار گزنه افزایش معنی داری نسبت به شاهد داشت (05/0p<). در این دوره بیشترین درصد نوتروفیل و لنفوسیت در تیمار گزنه مشاهده شد (05/0p<). در پایان دوره تیمارهای زنجبیل و گزنه مقدار هماتوکریت بیشتری نسبت به شاهد داشتند (05/0p<). بیشترین تعداد گلبول های قرمز مربوط به تیمارهای سیر و زنجبیل (05/0p<) و همچنین بیشترین درصد لنفوسیت در مقایسه با شاهد مربوط به تیمار گزنه بود (05/0p<). میزان گلوکز و کورتیزول قبل و بعد از اعمال استرس افزایش معنی داری در هر سه تیمار آزمایشی نسبت به شاهد نشان دادند (05/0p<). می توان نتیجه گیری کرد که گیاهان دارویی استفاده شده در این پژوهش بر بهبود رشد و پارامترهای خونی فیل ماهیان جوان تاثیر مثبت دارند. کلمات کلیدی: گیاهان دارویی، رشد، پارامترهای خونی، پاسخ های استرسی، فیل ماهی.

در این تحقیق تعداد 135 عدد فیل ماهی با متوسط وزنی 02/0 ± 15/1 کیلوگرم در مرکز تکثیر و پرورش و بازسازی ذخایر آبزیان شهید رجایی از تیر 1391 لغایت شهریور1391 به مدت 60 روز نگه داری شدند. این تعداد ماهی در3 گروه با نام های اکیناسه آ، سیر و شاهد با 3 تکرار توزیع شدند. جیره های آزمایشی پس از اضافه نمودن 10 گرم سیر در 1 کیلوگرم جیره غذایی برای گروه سیر و 5/0 گرم اکیناسه آ در 1 کیلوگرم غذا برای گروه اکیناسه آ تهیه شد. گروه شاهد نیز غذا را به همان صورت تیمار خوراکی فقط بدون حضور اکیناسه آ و سیر دریافت نمود. خونگیری از ماهیان در روزهای 0، 15، 30، 45 و 60 پس از شروع جیره غذایی انجام شد. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که ماهیان تغذیه شده در تیمار مکمل شده با اکیناسه آ و سیر دارای وزن و طول نهایی بیشتری می باشند و اختلاف معنی داری بین این دو گروه با گروه شاهد وجود دارد (05/0>p). همچنین نتایج مربوط به نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و درصد افزایش وزن بدن اختلاف معنی داری را در گروه سیر و اکیناسه آ نسبت به گروه شاهد نشان داد (05/0>p). نتایج نشان داد بالاترین میزان فعالیت لیزوزیم سرم و کمپلمان در روز 15 بوده است (05/0>p). همچنین میزان فعالیت لیزوزیم سرم و کمپلمان اختلاف معنی داری در بین گروه های سیر، اکیناسه آ با گروه شاهد در روزهای 15، 30، 45 و 60 نشان داد (05/0>p). نتایج نشان داد بالاترین میزان لنفوسیت در تیمار سیر و اکیناسه آ در روز 60بوده است (05/0>p). نتایج این تحقیق نشان داد افزودن سیر و آکیناسه آ به جیره غذایی فیل ماهی قابلیت تاثیرگذاری بالایی بر افزایش عملکرد رشد، فعالیت لیزوزیم سرم و کمپلمان در فیل ماهی دارد و می تواند مکمل مناسبی برای جیره غذایی فیل ماهی باشد.

چکیده این تحقیق با هدف بررسی اثر باسیلوس های پروبیوتیکی بر فرآیند اصلاح زیستی پساب سیستم پرورشی نوزاد ماهیان کپور صورت گرفت. این مطالعه با 4 تیمار و هر یک با 3 تکرار صورت گرفت. مخلوط 5 باسیلوس با غلظت های 106×1، 107×1، 108×1 پرگنه با ازای هر لیتر از پساب مورد نظر افزوده شد و به تیمار شاهد هیچگونه باسیلوسی اضافه نشد. در زمان شروع آزمایش و پس از تلقیح باکتریایی به پساب، تغییرات معیارهای کیفی آب نظیر ازت نیتریتی، ازت نیتراته، ازت آمونیاکی کل، فسفات، اسیدیته، هدایت الکتریکی، جامدات محلول کل، کدورت و تعداد کل باکتری های موجود در آب در فواصل زمانی 24، 48 و 72 ساعت اندازه گیری شد. اثر اصلی زمان و غلظت و اثر متقابل زمان و غلظت بر معیارهای کیفی مورد نظر در یک طرح خرد شده در زمان مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که استفاده از این پروبیوتیک ها در پساب سیستم پرورشی ماهی کپور به طور معنی داری به غلظت کمتری از ازت آمونیاکی کل، کدورت، فسفات، تعدادکل باکتری های موجود در آب و افزایش ازت نیتراته منتج گردید (05/0>p) و اثر معنی داری بر اسیدیته، هدایت الکتریکی و جامدات محلول کل نداشت (05/0<p). درآزمایشی دیگر، پساب تلقیح شده با غلظت 108×1 کلونی به ازای هر لیتر و فاضلاب خروجی از تانک های پرورش ماهی کپور و آب شهری به عنوان 3 تیمار و هر یک با 3 تکرار برای سیستم پرورش نوزادان ماهی کپور معمولی بکار رفت. بعد از 45 روز وزن نهایی، ضریب تبدیل غذایی، نرخ وزن نسبی(درصد)، کارایی تبدیل غذا، غذای نسبی خورده شده، نرخ رشد ویژه، میانگین رشد روزانه ماهیان و ضریب تبدیل غذایی ماهیان پرورش یافته در پساب اصلاح شده با باکتری نتیجه بهتری را در مقایسه با ماهیان پرورش یافته در فاضلاب اصلاح نشده و ماهیان پرورش یافته در آب شهر داشت (05/0>p). کلمات کلیدی: باسیلوس های پروبیوتیکی، اصلاح زیستی، معیارهای کیفی آب، معیارهای رشد

هدف از این تحقیق، بررسی اثرات پروبیوتیکی مخمر ساکارومایسس سرویزیا و آسپرژیلوس نایجر بر شاخص‎های رشد، بازماندگی، پارامترهای هماتولوژی و بیوشیمیایی سرم خون، میکروبیوتای روده و ترکیب بیوشیمیایی لاشه فیل ماهیان جوان بود. این پژوهش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار انجام شد که شامل تغذیه فیل ماهیان با جیره‎های غذایی حاوی 106×2، 106×4 و 106×6 (سلول در گرم غذا) و شاهد (جیره پایه بدون پروبیوتیک) بود. فیل ماهیان جوان با میانگین وزنی (± خطای استاندارد) (2/81±31/8) به صورت تصادفی در 12 حوضچه فایبرگلاس (1000 لیتری) با تراکم 30 ماهی در هر تانک توزیع گشتند. پس از 8 هفته غذادهی با جیره‎های آزمایشی در انتهای دوره، شاخص‎های رشد (وزن نهایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه (sgr))، ضریب تبدیل غذایی (fcr)، ترکیب شیمیایی لاشه، نرخ بقاء، پارامترهای هماتولوژی و بیوشیمیایی سرم خون (گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، ایمونوگلوبولین m، کلسترول، آمیلاز و لیپاز) و میکروبیوتای روده‎ای بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد که جیره‎ غذایی مکمل سازی شده با 106×6 (سلول در گرم غذا) ساکارومایسس سرویزیا و آسپرژیلوس نایجر، بطور معنی‎داری وزن نهایی، افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، نرخ بقاء و پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون را نسبت به گروه شاهد بهبود داد (0/05>p). با این حال پارامترهای هماتولوژی خون در تیمارهای تحت تأثیر جیره‎های مکمل سازی شده با پروبیوتیک تفاوت معنی‎داری را با گروه شاهد نشان ندادند (0/05<p). بررسی تراکم کل پروبیوتیک‎های قارچی میکروبیوتای روده موید افزایش معنی‎دار سطوح قارچ‎های پروبیوتیکی در روده بود (0/05>p). این مطالعه نشان می‎دهد که استفاده از این نوع پروبیوتیک موجب بهبود عملکرد رشد، کارآیی تغذیه، فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون و فلور میکروبی روده فیل ماهی شده و پیشنهاد می‎شود که سطوح بالای ساکارومایسس سرویزیا و آسپرژیلوس نایجر به عنوان یک محرک رشد برای فیل ماهی جوان بکار گرفته شود.

با توجه با اهمیت و کاربرد روزافزون نانو ذرات در فعالیت های انسانی، در این تحقیق به بررسی اثرات سمیت نانو اکسید مس(cuo nps) بر ماهی قزل آلای رنگین کمان پرداخته و با آزمون سمیت، غلظت کشندگی آن ها را بررسی و در نهایت پاسخ های هماتولوژیکی این گونه را در مواجهه با غلظت های تحت کشنده نانوذرات مورد بررسی قرار گرفت. تعداد155 ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی حدود11 گرم تهیه و پس از انتقال به مرکز فنی و حرفه ای گرگان به طور تصادفی در15 آکواریوم شامل یک تیمار شاهد و چهار تیمار با غلظت های مختلف نانوذرات (غلظت1،5 ،20 و100 میلی گرم بر لیتر) قرار داده شد. در آزمایشگاه هماتولوژی تعداد گلبول های سفید(wbc)، هموگلوبین(hgb)، درصد هماتوکریت(hct)، شاخص mchc و شمارش افتراقی (درصد لنفوسیت، مونوسیت، نوتروفیل و ائوزینوفیل) سنجیده شد. در این آزمایش سمیت نانو مس به واسطه فاکتورهای شیمیایی آب شامل غلظت اکسیژن، سختی، ph و دمای آب تغییر پیداکرد. می توان نتیجه گرفت که نانومس تا غلظتppm 1000 با سختی آب 270 میلی گرم بر لیتر کربنات کلسیم تلفاتی گزارش نشد. نتایج نشان داد به جز مونوسیت، سایر پارامترهای خونی تغییر معنی داری در مواجهه با نانوذرات مس دارند (p<0.05). مقادیر گلبول سفید، گلبول قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، ائزونوفیل، لنفوسیت و m.c.vدر غلظت های افزایش یافته نانو مس در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد(p<0.05). m.c.h و m.c.h.c روند ثابتی نداشته و فاکتور مناسبی نبود. بررسی شاخص های هماتولوژیک نشان داد که نانو ذرات مس تأثیرات زیادی بر عملکرد و مقدارسلول های خونی گذاشته و اکثر این شاخص ها تفاوت معنی داری در دوزهای نانو ذرات مس نشان دادند. در مجموع با مقایسه عملکرد نانو ذرات مس در مقایسه با نمک مس می توان دریافت که نانو ذرات عملکرد مناسب تری داشته و آسیب ها و عوارض هماتولوژیک کمتری بوجود می آورد. کلمات کلیدی: آلودگی، نانو ذرات، سم شناسی، خون شناسی

سیانید یک ترکیب سمی قوی است که انتشار محیطی گسترده ای دارد . مسمومیت و مرگ ومیر ناشی از سیانید در انسان ، حیوانات اهلی و وحشی , پرندگان و ماهیان گزارش گردیده است. در این مطالعه تعداد 120 عدد ماهی کپور معمولی سالم تهیه گردید و به چهار گروه 30 تایی تقسیم شدند .گروه 1به عنوان کنترل ، گروه 2 در تماس با 0/4 ppm پتاسیم سیانید و گروه 3 تحت تاثیر 10% اسپیرولینا در رژیم غذایی به همرا ه سیانید برای مدت 30 روز و گروه 4 هم فقط 10% اسپیرولینا دریافت کرد . kcn به طور معنی داری (0/05> p) باعث افزایش ast و alt کبد ، ldh کلیه و ast مغز در مقایسه با گروه کنترل شد. به هر حال سیانید ارتباط معنی داری بر روی فعالیت آلکالین فسفاتاز و رودنیز نداشت. تجویز اسپیرولینا در گروه 3 به طور موثری سطوح ldh کلیه و ast مغز را کاهش داد ، تا حدی که اختلاف معنی داری با گروه کنترل نداشت . همچنین افزایش قابل توجه میزان mda در بافت کبد ، کلیه و مغز کپور معمولی به دنبال تماس با سیانید مشاهده گردید ، علاوه بر این مسمومیت با سیانید باعث افزایش گروه های کربونیل پروتئین ها در بافت کبد و کلیه شد ، اگرچه این افزایش فقط در کلیه معنی دار بود . مصرف اسپیرولینا در گروه 3 به طور موثری سطوح mda را در کبد ، کلیه و مغز کاهش داد و همچنین موجب کاهش گروه های کربونیل پروتئین ها در بافت کلیه شد طوری که میزان این پارامتر ها اختلاف معنی داری با گروه کنترل نداشتند . بنابر این نتایج این مطالعه نشان می دهد که اسپیرولینا ممکن است اثرات درمانی و پیشگیری کننده بر روی مسمومیت با سیانید در ماهی کپور داشته باشد .