امروزه توسعه صنعت گردشگری مورد توجه بسیاری از کشورها واقع شده است. اهمیت رو به رشد صنعت گردشگری در کشورهای در حال توسعه بیشتر مرتبط به نقشی است که این صنعت می تواند در دستیابی به اهداف توسعه هزاره سوم به خصوص ایجاد فرصت های شغلی و کاهش فقر، ترویج برابری جنسیتی و توانمند سازی زنان و توجه به پایداری محیط زیست، ایجاد کند. همچنین گردشگری با ایجاد درآمد و رشد اقتصادی می تواند منجر به بهبود سطح زندگی و کاهش فقر گردد. بسیاری از کشورها به طور فزاینده ای به این حقیقت پی برده اند که برای بهبود وضعیت اقتصادی خود باید ابتکار عمل به خرج دهند و درصدد یافتن راه های تازه ای برآیند. از این رو پژوهش حاضر با استفاده از الگوی داده های تابلویی به بررسی در زمینه تأثیر گردشگری بر کاهش فقر در کشورهای منتخب آسیای جنوب غربی در دوره زمانی 2009-1997 می پردازد. نتایج تحقیق حاکی از تأثیر درآمدهای گردشگری بر فقر در کشورهای مورد مطالعه می باشد به گونه ای که با یک واحد افزایش در درآمدهای گردشگری، شاخص فقر انسانی تقریباً 0/002 واحد افزایش می یابد.

ضرورت انجام برنامه ریزی برای ساماندهی پسماندهای جامد شهری امری اجتناب ناپذیر است. تضاد بین بهینه سازی اقتصادی و حفاظت از محیط زیست در برنامه های تحقیقاتی اخیر سیستم مدیریت پسماند جامد مورد توجه گسترده قرار گرفته است. هدف از این مطالعه به کار بردن تکنیک های فازی و چندهدفه با در نظر گرفتن مناقشه بالقوه بین اهداف زیست محیطی و اقتصادی در جهت برنامه ریزی اصولی تر پسماندهای جامد، به عنوان یکی از مولفه های توسعه پایدار است. در راستای برنامه ریزی قبل از تولید، نیازمند دانستن میزان تولید پسماند جامد شهری هستیم. از این رو در این مطالعه، به پیش بینی از میزان تولید پسماند آتی می پردازیم. از آنجا که در این حوزه، با توجه به تازگی برنامه ریزی در ایران، با کمبود و نقص داده ها و نهایتاً مبهم بودن داده ها و ارتباطات آنها مواجه هستیم، لذا رگرسیون فازی برای پیش بینی میزان پسماند آتی مورد استفاده قرار گرفته است که نتایج نشان از یک روند افزایشی دارد. هدف بخش دوم، به کار بردن تکنیک های چندشاخصه در محیط فازی برای استدلال همزمان اهداف زیست محیطی- اقتصادی و تعیین استراتژی پایدار برای برنامه ریزی پسماند است. نهایتا نتایج نشان داد استراتژی بازیافت استراتزی بهینه در منطقه مورد مطالعه است. از آنجا که در ایران تعیین سایت بهینه دفن پسماندهای جامد غالباً در طرح های جامع شهری انجام گرفته است و دید سیستماتیک و محیطی موضوع کمرنگ بوده و فقط با تکیه بر یک یا چند شاخص است لذا دراین مطالعه تلاش می شود در بخش سوم، با درگیری متغیرهای اقتصادی همزمان با متغیرهای زیست محیطی تصمیم گیری مناسب تری انجام گیرد.

ضرورت انجام برنامه ریزی برای ساماندهی پسماندهای جامد شهری امری اجتناب ناپذیر است. تضاد بین بهینه سازی اقتصادی و حفاظت از محیط زیست در برنامه های تحقیقاتی اخیر سیستم مدیریت پسماند جامد مورد توجه گسترده قرار گرفته است. هدف از این مطالعه به کار بردن تکنیک های فازی و چندهدفه با در نظر گرفتن مناقشه بالقوه بین اهداف زیست محیطی و اقتصادی در جهت برنامه ریزی اصولی تر پسماندهای جامد، به عنوان یکی از مولفه های توسعه پایدار است. در راستای برنامه ریزی قبل از تولید، نیازمند دانستن میزان تولید پسماند جامد شهری هستیم. از این رو در این مطالعه، به پیش بینی از میزان تولید پسماند آتی می پردازیم. از آنجا که در این حوزه، با توجه به تازگی برنامه ریزی در ایران، با کمبود و نقص داده ها و نهایتاً مبهم بودن داده ها و ارتباطات آنها مواجه هستیم، لذا رگرسیون فازی برای پیش بینی میزان پسماند آتی مورد استفاده قرار گرفته است که نتایج نشان از یک روند افزایشی دارد. هدف بخش دوم، به کار بردن تکنیک های چندشاخصه در محیط فازی برای استدلال همزمان اهداف زیست محیطی- اقتصادی و تعیین استراتژی پایدار برای برنامه ریزی پسماند است. نهایتا نتایج نشان داد استراتژی بازیافت استراتزی بهینه در منطقه مورد مطالعه است. از آنجا که در ایران تعیین سایت بهینه دفن پسماندهای جامد غالباً در طرح های جامع شهری انجام گرفته است و دید سیستماتیک و محیطی موضوع کمرنگ بوده و فقط با تکیه بر یک یا چند شاخص است لذا دراین مطالعه تلاش می شود در بخش سوم، با درگیری متغیرهای اقتصادی همزمان با متغیرهای زیست محیطی تصمیم گیری مناسب تری انجام گیرد.