پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر فعالیت بدنی منتخب بر عوامل آمادگی حرکتی و سطح پرخاشگری دانش آموزان با کم توانی ذهنی انجام شد. روش این تحقیق از لحاظ گروه های تحقیق از نوع نیمه تجربی و از لحاظ استفاده از نتایج بدست آمده از نوع کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر 20-10ساله شهر سده استان فارس بودند. نمونه تحقیق شامل 26 نفر بودند. و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه پرخاشگری قزل سفلو و همکاران جهت سنجش سطح پرخاشگری، آزمون پویایی تعادل جهت سنجش تعادل پویا، آزمون لک لک جهت سنجش تعادل ایستا، آزمون دوی 9×4 جهت سنجش چابکی، آزمون دوی سرعت 35 متر جهت سنجش سرعت، آزمون خط کش نلسون جهت سنجش سرعت عکس العمل و تست شنای روی زمین به صورت ایزومتریک جهت سنجش قدرت و استقامت عضلات بالاتنه بود. روش تمرین بدین صورت بود که گروه آزمایش، پروتکل تمرینی را به مدت 8 هفته و هر هفته 3جلسه و هر جلسه 60 دقیقه اجرا کردند. جهت تعیین تأثیر معناداری فاکتور فعالیت بدنی منتخب بر متغیرهای وابسته از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که فعالیت بدنی منتخب بر فاکتورهای چابکی، تعادل ایستا، تعادل پویا و سطح پرخاشگری تأثیر معنادار داشته است ولی بر فاکتورهای سرعت، سرعت عکس العمل و قدرت و استقامت عضلات بالاتنه تأثیر معناداری نداشته است. در مجموع می توان اذعان داشت که شرکت در فعالیت های بدنی منتخب علاوه بر بهبود فاکتورهای حرکتی بر عوامل روانی مثل پرخاشگری نیز تأثیر مثبت داشته است؛ و موجب کاهش سطح پرخاشگری می شود .