آرسنیک سر دسته ی سموم، شبه فلزی سرطان زا که به عنوان یک سم محیطی در نظر گرفته شده است. آسیب میتوکندری، افزایش گونه های فعال اکسیژن، القای مرگ برنامه ریزی شده سلول و کمک به برنامه ی مناسب در مقابله با برخی حالات تکثیری، در میان مکانیسم های پیشنهاد شده از عملکرد آرسنیک هستند. در این مطالعه وقوع آپوپتوز ناشی از نانو ذرات آرسنیک که به شیوه ی جدید طراحی شده مورد بررسی قرار گرفت و به شکل قرار دادی با حالت معمول آن مقایسه گردید. سلول های تازه کبد موش صحرایی توسط روش پرفیوژن کلاژناز جدا شده و پس از ثابت شدن در دوار در معرض غلظت های صفر، 10، 20، 40 و100 میکرو مول نانوآرسنیت سدیم و هم چنین شکل معمولی آن به مدت 1 ساعت قرار گرفتند. بقا و آپوپتوز تعیین شده توسط تکنیک ستاره ی دنباله دار بدست آمد. با تجویز آرسنیت سدیم معمولی و نانوآرسنیت سدیم در صد سلول های دچار آپوپتوز در مقایسه با گروه شاهد افزایش پیدا کرد. این افزایش در سلول های در معرض نانوآرسنیت سدیم به صورت وابسته به غلظت بیشتر از سول های در معرض آرسنیت سدیم معمولی بود. بنابراین با کاهش اندازه ی مولکولی آرسنیت سدیم و افزایش غلظت آن میزان آسیب سلولی و آپوپتوز به طور قابل توجهی افزایش یافت.