در این پایان نامه استفاده از سیستم مهاربند فولادی، میراگر و دیوار برشی به منظور مقاوم سازی قاب های خمشی بتنی بررسی شده است. همچنین آسیب پذیری لرزه ای سازه های بتنی که با سیستم های سازه ای بر اساس آیین نامه 2800 و دستور العمل بهسازی ایران بر اساس سطح عملکرد و برای عملکرد ایمنی جانی کنترل گردیده اند. نتایج به دست آمده نشان داده که سازه های طراحی شده با سیستم قاب خمشی و دیوار برشی دارای سطح عملکرد ایمنی جانی می باشند و نیازی به مقاوم سازی ندارند ولی سازه طراحی شده با بادبند دارای سطح عملکرد پایین تری بوده و نیاز به بهسازی موضعی دارد. همچنین عملکرد لرزه ای سازه های تقویت شده با سیستم دیوار برشی کاملا قابل قبول بوده ولی سازه تقویت شده با مهاربند و میراگر علی الرغم بهبود عملکرد لرزه ای و کاهش تغییر مکان نیاز به بهسازی موضعی در بعضی از ستون ها و تیرها دارد.