اندرزنامه اوشنر دانا یکی از آثار کوچک ولی مهم ادبیات اندرزی به زبان پهلوی است که به لحاظ متعدد اهمیت دارد. نخست سبک بیانی این اندرزنامه است که تا حدی این امکان را فراهم می آورد تا آن را همچون پرسش هایی شفاهی مطرح کنند، پرسش هایی که تا اندازه ای شبیه چیستان های فارسی کنونی است. امری که شاید بتوان از آن نتیجه گرفت که این متن در اصل به صورت شفاهی نقل می شده است یا تدوین آن به منظور نقل اندرزها به صورت شفاهی بوده است. حالت چیستان گونه برخی پندهای این اندرزنامه هم آن را از حالت خشک موعظه ای آمرانه خارج می سازد و به ویژه آن را مناسب انتقال دادن به جوانها می سازد. بررسی ویژگی های دستوری متن اوشنر دانا هم حالتی آمیخته را نشان می دهد. برخی ویژگی های کهن پهلوی مثلا استفاده از ضمایر در حالت مستقیم و غیر مستقیم از بین رفته اند، چیزی که نشان می دهد این متن متعلق به دوران نسبتا متاخر زبان پهلوی است یا حداقل با زبان پهلوی متاخری بازنویسی شده است. آنچه سبب تایید این باور می شود این است که نشانه هایی از نفوذ زبان فارسی را می توان در متن اوشنر دانا دید که در فصل سوم به برخی از آنها اشاره شده است.