منطقه مورد مطالعه با وسعتی در حدود 16 کیلومتر مربع بخشی از باتولیت مرکب قره داغ (اردوباد) می-باشد که در 75 کیلومتری شمال تبریز و 20 کیلومتری شرق سیه رود واقع شده است. توده مورد مطالعه با توپوگرافی نسبتاً خشن و روند شمالی جنوبی توسط رگه های کانه دار و یک سری دایک با ترکیب دیوریتی قطع شده است. این رگه ها در سنگ های میزبان دگرسانی ایجاد نموده اند. بطور کلی، توده نفوذی کردشت از یک بخش اسیدی با ترکیب گرانودیوریتی و یک بخش حدواسط با ترکیب کوارتز دیوریت تا دیوریت همراه با عدسی هایی کوچک از گابرو تشکیل شده است. بر اساس مطالعات پتروگرافی، کانی های اصلی شامل پلاژیوکلاز، آلکالی فلدسپار، کوارتز، آمفیبول و بیوتیت می باشند. بیشتر این بلورها در اثر فرآیندهای هیدروترمالی تجزیه شده و به کانی های سریسیت، اپیدوت و کلریت تجزیه شده اند. کانی های اپاک، اسفن، پیروکسن، آپاتیت و زیرکن نیز بعنوان کانی های فرعی حضور دارند. در این توده، آنکلاو های مافیک ریزدانه (mme) بیضوی شکل در ابعاد مختلف دیده می شود. از لحاظ ژئوشیمیایی، گرانودیوریت های مورد مطالعه از نوع i-type متاآلومینوس و از لحاظ سری ماگمایی بیشتر در قلمرو کالک آلکالن قرار می گیرند. این توده از نظر محیط تکتونیکی، متعلق به گرانیت های قوس آتشفشانی و مرتبط با فرورانش می باشد. آلتراسیون غالب منطقه سیلیسی و تیپ کانی سازی از نوع رگه ای در داخل توده های بزرگ نفوذی گرانودیوریتی می باشد. کانه های موجود در این منطقه شامل مگنتیت، پیریت، کانی های سولفیدی مس (کالکوپیریت، کالکوسیت، کوولیت و بورنیت) بهمراه گوتیت، لیمونیت، هماتیت و مالاکیت به صورت ثانویه می باشد.